Na het bekijken van de Netflix-documentaire Sluw , dat zich richt op Sylvester Stallone en zijn decennialange filmcarrière en expertise op het gebied van actiefilmfranchising, heb ik alle Rambo films, vooral omdat de eerste drie werden uitgebracht voordat ik op deze aarde was.
Bovendien was ik tijdens mijn eerste bezichtiging op een leeftijd waarop het construeren van samenhangende meningen ongeveer net zo waarschijnlijk was als het zien van een adelaar op een elektrische scooter. Rambo , compleet met de uitpuilende biceps van Stallone, ploegde door het actiefilmgenre, sprintte praktisch vooruit en leidde de aanval als een overijverige personal trainer.
Tokio griezel
Het karakter van John Rambo, een onrustige veteraan uit de Vietnamoorlog, belichaamde rauwe lichamelijkheid, kokende emoties en een sombere aanwezigheid, allemaal gewikkeld in een bandana en besmeurd met modder. Deze rol katapulteerde niet alleen de carrière van Stallone naar nieuwe hoogten, maar herschreef ook het boek over de klassieke actieheld. In de dagen ervoor Rambo waren actiehelden vaak zachtaardig, verfijnd en gelikt. Na- Rambo , ze werden gespierde, stille types met een voorliefde voor het oplossen van problemen met explosieve pijlen in plaats van geestig geklets. Maar de impact van Rambo gaat verder dan alleen spieren en chaos. De franchise maakte gebruik van de tijdsgeest van zijn tijd en richtte zich op het lot van veteranen uit de Vietnamoorlog en de maatschappelijke uitdagingen waarmee zij werden geconfronteerd bij hun terugkeer naar huis.
Meer dan wat dan ook werd Rambo een cultureel icoon, dat alles beïnvloedde, van mode (wie wist dat een simpele tanktop zo iconisch kon zijn?) tot taal (de term Rambo is daar een bewijs van). In termen van filmische erfenis valt de impact van de franchise op het actiegenre niet te ontkennen. Het legde de lat hoog voor actiescènes, waardoor het voor toekomstige films bijna verplicht werd om ten minste één scène te bevatten waarin een eenzame held het opneemt tegen een leger. De enorme durf van deze sequenties zorgde vaak voor een grotere geloofwaardigheid, maar in de wereld van Rambo Realisme is vaak het eerste slachtoffer. Dus terwijl we nadenken over de Rambo franchise, hier zijn alle films in chronologische volgorde.
Eerste bloed (1982)
(Orion-foto's)
Eerste bloed , het eerste hoofdstuk in de iconische Rambo-saga, is ondanks de bosrijke omgeving niet zomaar een boswandeling. Het is een film waarin John Rambo, een dierenarts uit de Vietnamoorlog met vaardigheden die meer geschikt zijn voor guerrillaoorlogvoering dan voor het leven in een kleine stad, in botsing komt met de minder gastvrije wetshandhavers van een schilderachtig Amerikaans stadje. De film, geregisseerd door Ted Kotcheff, biedt een explosieve mix van actie, drama en subtiele kritiek op de behandeling van oorlogsveteranen.
Met zijn sombere ogen en weinig maar indrukwekkende lijnen verandert Stallone Rambo in een symbool van zowel de fysieke als psychologische littekens van oorlog. Terwijl Rambo door het landschap trekt en boobytraps uitzet alsof hij een dodelijk bosthemafeest organiseert, combineert de foto vakkundig de spanning met een narratieve complexiteit die de volgende sequels jaloers zou maken. Eerste bloed is niet alleen een film over een man die vecht om te overleven; het gaat over een man die vecht tegen zijn verleden.
Rambo: Eerste Bloed Deel II (1985)
(Tri-Star-foto's)
Rambo: Eerste Bloed Deel II is waar de Rambo franchise, net als zijn gespierde hoofdrolspeler, nog harder gebogen. In dit explosief patriottische vervolg wordt John Rambo, met een lichaamsbouw die schijnbaar uit graniet is gesneden, uit een werkkamp geplukt voor een missie die ongeveer net zo eenvoudig is als het armworstelen met een grizzlybeer. Hij wordt teruggestuurd naar Vietnam met een simpele agenda: vind Amerikaanse krijgsgevangenen en vermijd het starten van de Derde Wereldoorlog. Simpel, toch? Deze film, geregisseerd door George P. Cosmatos, tilt de actie van zijn voorganger naar stratosferische niveaus.
Rambo, gewapend met zijn vertrouwde pijl en boog (nu geüpgraded met explosieve punten omdat gewone pijlen zo 1982 zijn) en die vertrouwde bandana, verandert de Vietnamese jungle in zijn persoonlijke actiespeeltuin. Wat dit vervolg echt onderscheidt van de rest is het onbeschaamde gebruik van actiefilmclichés, zoals stereotiepe antagonisten, heroïsche oneliners en ineenkrimpend machismo. Stallone's Rambo evolueert naar een eenmansleger, en de climax van de film is een vuurwerk van actiechoreografie, een bewijs van het 'groter is beter'-mantra van de jaren '80.
Rambo III (1988)
(Tri-Star-foto's)
In deze aflevering, geregisseerd door Peter MacDonald, zien we onze held, John Rambo, zijn spieren buigen in weer een ander landschap, dit keer de woestijnen van Afghanistan. Inmiddels is hij niet langer alleen maar een soldaat; hij is een eenmansleger met een voorliefde voor explosieve ingangen en nog explosievere uitgangen. De plot is een klassiek verhaal over redding en rebellie. Rambo's voormalige commandant, kolonel Trautman, wordt gevangengenomen door Sovjet-troepen in Afghanistan, en het is natuurlijk aan Rambo om de boel te redden.
alys rivieren
De film neemt de politieke ondertonen van de Koude Oorlog en verandert deze in boventonen die luid genoeg zijn om een rockconcert te overstemmen. Rambo sluit zich aan bij Afghaanse Mujahideen-strijders en voegt een geopolitieke laag toe aan zijn gebruikelijke persoonlijke vendetta tegen onrecht. De actiescènes in Rambo III zien hoe Rambo grote schade aanricht met zijn vertrouwde boog, explosieve pijlen en een reeks zware wapens die een wapenhandelaar doen zwijmelen. Rambo III is minder een film en meer een rit vol adrenaline door een slagveld, waarbij Rambo van Stallone de tank bestuurt.
Rambo (2008)
(Karen Ballard / Lionsgate)
In Rambo , het vierde deel van de franchise, keert John Rambo van Sylvester Stallone terug, ouder maar niet happig op een rustig pensioen. Rambo speelt zich af in het meedogenloze landschap van het door oorlog verscheurde Birma en heeft zijn explosieve pijlen ingeruild voor een meer sombere, maar nog steeds zeer woedende houding. De film voelt als een reünie op een middelbare school waar de steratleet verschijnt, iets grijzer maar nog steeds in staat om een kleine auto te bankdrukken. Voorbij zijn de ondertonen en de woestijnen van Afghanistan uit de Koude Oorlog. In plaats daarvan is Rambo nu een slangenvangende, bootbestuurde kluizenaar die op een reddingsmissie wordt gezet.
Een groep idealistische missionarissen, die de memo over Rambo's eerdere vakantiebestemmingen duidelijk hebben gemist, zoeken zijn hulp. Met tegenzin gaat onze held akkoord, en wat volgt is een masterclass in geriatrische guerrillaoorlogvoering. De actie binnen Rambo is een diepgewortelde, korrelige en onbeschaamd gewelddadige aangelegenheid, die de donkerdere toon van de film weerspiegelt. Stallone creëert, zowel voor als achter de camera, een verhaal dat minder gaat over het verheerlijken van oorlog en meer over commentaar op de verschrikkingen ervan.
Rambo: Laatste bloed (2019)
(Leeuwenpoort)
Mogelijk het laatste hoofdstuk in de saga van de altijdgroene krijger John Rambo, Rambo: Laatste bloed speelt zich af als een zwanenzang met een granaatwerper. Sylvester Stallone, die opnieuw Rambo belichaamt, heeft de oerwouden en woestijnen van weleer ingeruild voor een rustiger leven op een ranch in Arizona. Maar het toeval wil dat de rust voor Rambo net zo vluchtig is als een schaduw in een vuurgevecht. In de film, geregisseerd door Adrian Grunberg, neemt Rambo het niet op tegen legers of buitenlandse tegenstanders, maar tegen een Mexicaans kartel.
Het verhaal verschuift van mondiale conflicten naar meer persoonlijke wraakacties, waarbij Rambo doet waar hij goed in is: vallen zetten en burgerwacht uitdelen, zoals een gepensioneerde die met tegenzin weer aan het werk gaat. Deze aflevering bevat thema's als familie en wraak, maar houdt de traditie van de franchise in stand om de diepgewortelde realiteit van geweld niet te omzeilen. Rambo: Laatste Bloed is misschien niet het meest poëtische afscheid van het personage, maar het weerspiegelt het ethos van de serie: dat sommige soldaten nooit echt vrede vinden en dat sommige franchisehelden nooit echt met pensioen gaan.
(uitgelichte afbeelding: Orion Pictures)
