Afbeeldingen: Netflix
Hoewel de lijst met Netflix Originals tot nu toe misschien wel een aantal kritische teleurstellingen kent van grote sterren (Sorry, J-Lo’s Atlas en die van Lindsay Lohan Ierse wens staat niet op deze lijst), verschillende films hebben mij en hun abonnees verrukt, verrast en vermaakt en verdienen erkenning. Van grote franchise-blockbusters tot geanimeerde familiefilms en publiekstrekkers op filmfestivals: Netflix heeft eens te meer laten zien dat het nog steeds een kwalitatief hoogstaande reeks originele films kan bieden die het publiek over de hele wereld tevreden zal stellen.
Hoewel je hier al mijn wekelijkse recensies kunt bekijken, laten we ook eens kijken naar mijn Top 5 Netflix Original-films van 2024.
5
LEPEL
Directeur: Filip Martin
Vorm: Billie Piper, Gillian Anderson, Rufus Sewell, Keeley Hawes
Beoordeeld: TV-14
Afbeelding: Netflix
Gebaseerd op het verhaal van producer Sam McAlister en haar memoires Scoops: Behind the Scenes of the BBC’s Most Shocking Interviews, Lepel is de langverwachte verfilming van de opzet en uitvoering van het beruchte BBC Newsnight-interview met Prins Andrew in november 2019 door ervaren journaliste Emily Maitlis.
Geregisseerd door Primetime Emmy-winnaar Philip Martin ( Hoofdverdachte 7: De slotakte , De Kroon ) op een script van Geoff Russell & Peter Moffat, kiest de film ervoor om zich te concentreren op de twee resterende vragen na het interview dat het leven en de carrière van Prins Andrew live op tv verpestte: hoe slaagde Newsnight erin dit interview veilig te stellen? En waarom had de Prins er in vredesnaam mee ingestemd? Veel van de antwoorden op deze vragen liggen bij showproducent Sam McAlister, een alleenstaande moeder die onder druk werd gezet om een groot verhaal te vertellen ondanks ontslagen en toegenomen concurrentie in de nieuwswereld. McAlister lijkt een stap voor te zijn bij het uitwerken van de invalshoeken van de paparazzifotografen tot de privésecretaris van Prins Andrew zelf, en weet altijd hoe hij de ene of de andere kant moet overtuigen waarom ze dit interview nodig hebben.
Om enkele meer dan levensgrote figuren in dit moderne journalistieke verhaal te portretteren, heeft de cast enkele prominente eigen namen. X-bestanden legende Gillian Anderson ( De Kroon ) brengt haar statige zwaartekracht naar de rol van Emily Maitlis, Dokter Wie & Penny verschrikkelijk ster Billie Piper wordt groots en gedurfd als producer Sam McAlister, en door Critic’s Choice en Primetime Emmy genomineerde acteur Rufus Sewell ( De diplomaat , De man in het hoge kasteel ) neemt het op tegen de eigenzinnige, charmante en toch zelfsaboterende prins Andrew.
Lepel voelt als de moderne, streamingversie van een film als die van Ron Howard Vorst/Nixon , een verhaal over een beroemd tv-interview van een spraakmakende figuur die het interview schijnbaar helemaal niet hoefde af te leggen; een verhaal over toegang, all-on-the-line journalistiek en de aanpak om het ondenkbare te laten gebeuren.
Hoewel het geen grote toegevoegde waarde is voor het echte interview en de gevolgen voor zijn carrière voor Prins Andrew, vermaakt de film wel met sterke optredens van Anderson, Sewell en Piper en wordt het methodische geduld van echte journalistiek in de spotlight gezet. 24-uurs nieuwsnetwerkcyclus waarin we het grootste deel van de tijd leven. Hoewel velen het interview in realtime hebben bekeken en weten dat het goed was, maakt Scoop nog steeds indruk met zijn subtiele schaakwedstrijdconstructie van het evenement en de kunst van het extraheren van informatie uit een bewaakt, spraakmakend onderwerp.
Lepel is een strak journalistiek drama met het tempo en de energie van een thriller. Gericht op de vrouwen die het beruchte interview op het scherm brachten en hun motieven om er een succes van te maken, slaagt de film er vooral in om het verhaal uit te breiden naar meer dan het recente, bekende treinwrak waarin de wereld vooral bekend is. Hoewel het misschien niet te diep invraagt of te diep graaft voorbij wat we weten, zullen de intense sfeer en het talent voor en achter de camera je geboeid houden.
4
Beverly Hills-agent: Axel F
Directeur: Mark Molloy
Vorm: Eddie Murphy, Joseph Gordon-Levitt, Taylour Paige, Kevin Bacon
Beoordeeld : R
Afbeelding: Netflix
30 jaar na het vorige deel van de franchise, de Beverly Hills-agent filmserie is terug. Netflix en comedy-superster Eddie Murphy hebben politiedetective Axel Foley en zijn team uit Detroit weer tot leven gewekt om nog een zaak aan te pakken.
Geholpen door de eerste speelfilmregisseur Mark Molloy, met een script van Slechte jongens: Rijd of sterf schrijver Will Beall en Het ondraaglijke gewicht van enorme talenten Tom Gormican en Kevin Etten, de film draait om Foley (Murphy), nog steeds een detective die slechteriken achtervolgt in de straten van Detroit, die nu verantwoording moet afleggen aan een oude vriend bij de politie Jeffrey Friedman (Paul Reiser herneemt zijn rol).
Hoewel hij Detroit nog steeds zijn thuis noemt, houden ze nog steeds van hem in Beverly Hills... nou ja, misschien niet iedereen. Hij heeft misschien een paar vrienden in en rond hun politiebureau – met name Taggart en Rosewood (John Ashton en rechter Reinhold natuurlijk) – maar hij heeft ook één sleutelfiguur in zijn leven: zijn dochter Jane (Ma Rainey’s Black Bottom co-ster Taylour Paige), die al jaren van hem vervreemd is.
Leuk vinden alle Beverly Hills Cop-films , Axel begeeft zich naar het zonnige Californië nadat een zaak zijn naasten in gevaar brengt. Axel krijgt een telefoontje van Rosewood waarin hij hem meedeelt dat Jane het doelwit is, bedreigd en bijna vermoord door een groep gemaskerde mannen die eisen dat ze haar laatste rechtszaak als advocaat voor een mogelijk onschuldige politiemoordenaar stopzet. Nadat Rosewood vermist raakt na een doorbraak in de zaak, is het aan Foley, Jane en BHPD-detective Bobby Abbott (Joseph Gordon-Levitt) om hem te vinden en degenen die verantwoordelijk zijn voor de dood van de gevallen politieagent op te pakken.
Axel F komt overeen met de toon en inzet van Murphy, een leider die probeert de energie en onbezonnenheid van zijn vroegere zelf te vinden, maar meestal genoegen neemt met lay-ups in plaats van windmolenopstoppingen. Het zit vol nostalgische call-backs en oudere acteurs die uit het houtwerk komen, wat, afgezien van Murphy's façade, de dingen zijn die deze film het gevoel geven dat deze film deel uitmaakt van de franchise en niet alleen maar een generieke politiefilm waar ze een merknaam op hebben geplakt.
shippuden betekent
De cast is uitgebreid met veel sterke, bekende acteurs die zowel oud als nieuw zijn in de franchise. De chemie tussen Murphy, Paige en Gordon-Levitt is soms best plezierig en zorgt voor enkele van de meer meeslepende momenten in de film; En rechter Reinhold lijkt er klaar voor te zijn om na een onderbreking van zeven jaar weer in de plooi te zitten, waardoor vooral het einde meer pit heeft. Hoewel generiek, lijkt Kevin Bacon ook op te vallen als hij zich in de strijd begeeft en er plezier in heeft dubbelhartig van aard te zijn.
De film bevat ook voldoende actie. Meerdere vuurgevechten, autoachtervolgingen en zelfs een helikopterachtervolging geven fans een reden om de stereo in huis harder te zetten. Ze gaan zelfs mini-Jason Bourne met een meter dienstmeisje-buggy een trap af jagen, maar maken het BHC door The Neutron Dance te laten schieten terwijl ze het doen.
Beverly Hills-agent: Axel F is een karaokeversie met een groot budget van de Beverly Hills Cop-franchise die zijn spieren laat zien met sneeuwploeggevechten, laagvliegende helikopterachtervolgingen en een diepe, opmerkelijke cast. Murphy kan niet zo vaak de Foley van weleer bellen, en de film speelt meer op nostalgie dan op scherpzinnigheid of snark van de arbeidersklasse. Toch is de film boeiend genoeg om het publiek te verzadigen dat op zoek is naar een eenvoudige, leuke tijd thuis.
3Ultraman: Opstaan
Directeuren : Shannon Tindle en John Aoshima
Vorm : Christopher Sean, Tamilyn Tomita, Gedde Watanabe
Beoordeeld : PG
Afbeelding: Netflix
Van Netflix Animation en Tsuburaya Productions in samenwerking met Industrial Light & Magic (ILM), Ultraman: Opstaan is de laatste in een lange reeks Ultraman-projecten die teruggaan tot de tv-show Ultra Q uit de jaren zestig, die pionierde in het subgenre Kyodai Hero of Giant Hero en hielp het kaiju-genre naar een publiek over de hele wereld te brengen.
Na Ultraman op zijn platform te hebben gebracht met een tv-serie in anime-stijl die vanaf 2019 drie seizoenen liep, heeft Netflix de franchise nu omgezet in een Engelstalige computeranimatiefilm met een nieuwe set personages.
Ultraman: Rising, mede geregisseerd door Lost Ollie-maker Shannon Tindle en ervaren animator John Aoshima (Maya and the Three, Kubo and the Two Strings), concentreert zich op de Sato-familie: professor Sato, zijn vrouw Emiko en hun zoon Ken.
Nadat Emiko vermist is en professor Sato zijn taken als Ultraman in zijn oudere staat niet langer kan uitoefenen, verplaatst Ken zijn all-star honkbalcarrière van Los Angeles terug naar zijn geboorteland Japan om het familiebedrijf over te nemen terwijl hij nog steeds voor de club speelt. Reuzen.
Tijdens een gevecht met de kaiju Gigatron herstelt Ken als Ultraman een pakket dat het monster probeerde op te halen van de Kaiju Defense Force. Tot zijn verbazing vindt Ken het pakketje met daarin de pasgeboren kaiju-nakomelingen van Gigatron.
Gedwongen om het jonge monster groot te brengen in de afwezigheid van haar vermoedelijk overleden ouder, moet Ken de juiste balans vinden tussen zijn honkbalcarrière, zijn rol als Ultraman en zijn nieuwe ouderlijke verantwoordelijkheden. Hij zal echter aan de ultieme test worden onderworpen, aangezien krachten van buitenaf niets zullen tegenhouden om het Kaiju-kind te bemachtigen en Ultraman te elimineren.
De film ging in première op het Annecy Festival in Frankrijk en werd grotendeels positief onthaald, en ik begrijp zeker waarom. Het unieke verhaal, dat zich richt op balans in het leven en het gezin, tilt de traditionele heldenvorm van Kaiju en Kyodai naar een hoger niveau, terwijl het nog steeds aantrekkelijk is voor meer traditionele fans van de franchise.
In zijn hart, Ultraman: Opstaan gaat over opgroeien en jezelf overgeven aan iets dat groter is dan je eigen ambities; een sterke, herkenbare boodschap paste goed bij een achtergrond van moderne Japanse culturele toetsstenen zoals honkbal (shoutout naar Godzilla zelf, Hideki Matsui), technologie en familietradities. Sommigen hebben misschien moeite om zich bezig te houden met het opvoeden van een Kaiju-monster en het omgaan met de dagelijkse uitdagingen van het opvoeden van een baby als ze voor een non-stop actieverhaal kwamen, maar de film betaalt zich ruimschoots terug met een meer emotioneel gemotiveerde slotact die alles bij elkaar brengt. van hoofdpersonen samen om het uit te vechten en te beschermen wat het belangrijkst is.
Ultraman: Opstaan is een verrassende animatiehit voor Netflix, Tsuburaya en zijn getalenteerde makers. Een familiefilm die de harten raakt en tegelijkertijd het beoogde publiek bedient met prachtige optiek en impactvolle vechttheater. Eén van de sterkste Netflix-films van het jaar, al dan niet geanimeerd.
2Orion en het donker
Directeur: Sean Charmatz
Vorm: Jacob Tremblay, Paul Walter Hauser, Angela Bassett, Colin Hanks Beoordeeld: TV-Y7
Afbeelding: Dreamworks-animatie
Orion and the Dark, geproduceerd door Dreamworks Animation, markeert het regiedebuut voor de speelfilm van de ervaren storyboard-artiest Sean Charmatz ( Trollen , De Angry Birds-films , SpongeBob vierkante broek ) gebaseerd op een script van de legendarische schrijver/regisseur Charlie Kaufman ( John Malkovich zijn , Eeuwige zonneschijn van de vlekkeloze geest ).
Het verhaal is gebaseerd op het gelijknamige kinderboek van Emma Yarlett en draait om de jonge schooljongen Orion, die elke dag in constante irrationele angst leeft. Hij is bang voor heel veel dingen: bijen, honden, de oceaan, mobiele telefoongolven, moorddadige dakgootclowns en zelfs van een klif vallen. Maar van al zijn angsten is datgene waar hij het meest bang voor is, waar hij elke nacht mee te maken krijgt: het donker. Dus wanneer de letterlijke belichaming van zijn ergste angst hem op bezoek brengt, neemt de Duistere Orion mee in een achtbaanrit rond de wereld om te bewijzen dat er 's nachts niets is om bang voor te zijn. Terwijl het onwaarschijnlijke paar dichter bij elkaar komt, moet Orion beslissen of hij kan leren het onbekende te accepteren – om de angst niet langer zijn leven te laten beheersen en eindelijk de vreugde van het leven te omarmen.
De film bevat een intense cast van stemtalent en Critics’ Choice Award-winnaar Jacob Tremblay ( Luca , De kleine zeemeermin ) als jonge Orion. Tremblay sprak eerder de stem van Elmer Elevator in voor de originele animatiefilm van Netflix De draak van mijn vader in 2022. Naast Tremblay schittert ook de film Cobra Kai's Paul Walter Hauser als Dark, Oscar-genomineerde Angela Bassett als Sweet Dreams, MadTV’s Ike Barinholtz als Light, Wat we doen in de schaduw opvallende Natasia Demetriou als Sleep, Bridgerton's Golda Rosheuvel als onverklaarde geluiden, Duitse filmmaker en stemgod Werner Herzog, Val van het Huis van Usher's Carla Gugino als de moeder van Orion, en Roswell's Colin Hanks als volwassen Orion.
Hoewel de grote namen in de cast misschien de volwassenen naar het feest brengen, is het succes van deze film te danken aan het creatieve onderwerp en het altijd unieke creatieve schrijven van scenarioschrijver Charlie Kaufman. De mantel van baanbrekende Pixar-films zoals Binnenstebuiten En Nemo vinden Orion and the Dark richt zich op kinderen die geplaagd worden door de emoties die hen dagelijks beheersen. In een educatieve wereld die zich steeds meer richt op sociaal-emotioneel leren in de klas op jonge leeftijd, voelt dit verhaal op een impactvolle manier contact met zijn publiek – een publiek dat niet alleen bestaat uit kinderen die te maken krijgen met angst bij adolescenten, maar ook uit volwassenen die niet alleen hielpen hun kinderen met deze problemen om te gaan, maar groeiden ook op in een generatie die hoogstwaarschijnlijk niet de steun kreeg om te helpen met hun eigen angsten, vanaf de jeugd tot aan de volwassenheid.
De veilige handen van Kaufman, woorden die niet veel mensen zouden denken te schrijven als je de bizar briljante maar gedurfde films hebt gezien die Kaufman door de jaren heen heeft geschreven, leiden ons door generaties van genetische aanleg voor angst met een gelaagd verhaal verteld door een vader via de prisma van zijn jongere zelf naar zijn dochter, die met hetzelfde probleem wordt geconfronteerd: bang zijn voor het donker voor het slapengaan. De constructie van het script verandert van een gesproken introductie in de wereld van Young Orion naar een zich ontwikkelende bedtijd van vader op dochter; een die de vader de dochter laat helpen vorm te geven naarmate de film vordert. De lessen van het verhaal worden gegeven door jong en oud, waarbij ze zich verzamelen rond de noties van het erkennen en omarmen van angst, terwijl je leert om die angsten je leven niet in de weg te laten staan. Wie weet? Misschien mis je een nieuwe ervaring, een nieuwe liefde of een nieuwe beste vriend.
Hoewel de levenslessen belangrijk zijn en de erkenning van de geestelijke gezondheid van adolescenten van het grootste belang is, zou ik nalatig zijn als ik niet zou vermelden hoe grappig, lief en bevredigend de film kan zijn tijdens zijn indrukwekkend korte speelduur van 90 minuten. Met regels als Fun is slechts een woord dat mensen verzinnen om gevaar aantrekkelijker te laten klinken, zullen zelfs de angstige overpeinzingen van een jong kind je op een dieper niveau aan het lachen maken. De toevoeging van de nachtelijke entiteiten – Insomnia, Quiet, Sleep, Sweet Dreams en Unexplained Noises – aan het verhaal (geen onderdeel van het originele kinderboek) geeft het oudere publiek de kans om te lachen om de dingen die hen ‘s nachts wakker houden terwijl je een laag avontuur en relatieopbouw toevoegt aan de 24-uurs excursie Orion en het donker . En als je niet grinnikt als je Werner Herzog de films van The Dark hoort vertellen, kunnen we geen vrienden zijn. Het is zonder twijfel amusant.
Orion en het donker is opnieuw een overwinning voor de originele animatiefilms van Netflix. Met een briljant script dat stoutmoedig is opgebouwd als een deel verhaaltje voor het slapengaan en een deel coping-mechanismen voor angststoornissen, voelt de film zich aanwezig in onze moderne samenleving en in contact met de emoties van een gevoeliger cultuur. Inside Out 2 ging in op angst als vervolg op de frisse kijk op de gevoelens van dramatische verandering in 2015, maar laat deze film nu niet aan je voorbij gaan. Charlie Kaufman en debuterend speelfilmregisseur Sean Charmatz zorgen samen voor een onderhoudende rit die op scholen vertoond zou moeten worden.
1Raak mens
Directeur: Richard Linklater
Vorm: Glen Powell, Adria Arjona, Austin Amelio, Evan Holtzman, Retta Beoordeeld: R
Afbeelding: Netflix
Overgenomen door Netflix na een sterk debuut op het filmfestivalcircuit van 2023, Raak mens slaat toe op het perfecte moment voor de ontluikende hoofdrolspeler Glen Powell. Nadat hij de lucht in ging met Tom Cruise in de kaskraker Top Gun: Maverick uit 2022, is Powells aandeel de afgelopen twee jaar blijven stijgen met zijn rollen in de Koreaanse oorlogsfilm Devotion en, natuurlijk, zijn grote doorbraakrol tegenover Sydney Sweeney in de romantische komedie Iedereen behalve jij .
De laatste film maakte echt indruk op het publiek, aangezien hij bijna 220 miljoen dollar opbracht aan de wereldwijde kassa en een hoofdbestanddeel van de Netflix Top 10 werd na de streaming-release op het platform. Nu er medio juli een grote zomerbioscoopuitgave in Twisters komt, dropt Powell een op misdaad gebaseerde komedie in Hit Man om zijn publiek tevreden te stellen, dat schijnbaar gewoon geen genoeg kan krijgen.
Mede geschreven door Powell samen met de productieve, voor een Oscar genomineerde regisseur Richard Linklater ( Versuft en verward, vóór zonsopgang, School of Rock ), is de film een bewerking van het gelijknamige artikel uit het tijdschrift Texas Monthly uit 2001 van Skip Hollandsworth, waarin het waargebeurde verhaal werd geprofileerd van de in Houston gevestigde universiteitsprofessor Gary Johnson, een man die zich voordeed als een professionele moordenaar en samenwerkte met de lokale politie om zijn potentiële klanten neerhalen.
In deze versie van het verhaal is de setting veranderd naar New Orleans, terwijl professor filosofie Gary (Powell) als onderdeel van de technische staf helpt bij steekoperaties voor de lokale politie. Wanneer de vaste undercoveragent Jasper (Austin Amelio) echter niet komt opdagen, wordt Gary opgeroepen om in te grijpen en zich voor te doen als een prominente huurmoordenaar in het gebied om degenen te arresteren die hem proberen in te huren.
Gebruikmakend van zijn filosofische achtergrond en ervaring met wetshandhaving, ontdekt Gary dat hij niet alleen over de vaardigheden beschikt om het voor elkaar te krijgen, maar ook over het talent en de knowhow om op theatrale wijze aan de verwachtingen van zijn cliënten te voldoen, vaak met kostuums, make-up, enz. en accenten.
Maar terwijl hij undercover is als de charmante, beheerste en toch dodelijke huurmoordenaar Ron, ontmoet Gary Maddy (Adria Arjona van 6 Underground), een vrouw die probeert te ontsnappen aan haar gewelddadige relatie met haar man Ray (Evan Holtzman); Gary leeft zich in in haar verhaal en ontwikkelt gevoelens voor haar. Gary adviseert haar om betere opties te zoeken in plaats van haar neer te halen, en de twee raken al snel een relatie.
Net als hun verkering echt tot bloei komt, informeert de politie Gary dat Maddy's aanstaande ex-man Ray dood is aangetroffen en dat Maddy de hoofdverdachte is. Verscheurd tussen zijn verplichtingen tegenover zijn politiecollega's en zijn liefde voor Maddy, moet Gary de waarheid ontdekken en doen wat hij denkt dat goed is.
Hoewel de film niet onberispelijk is qua plotconstructie of tempo, zal het niemand die voor zijn sterren of de heropleving van het misdaadcomedy-genre kwam, iets schelen. Powell en Arjona stralen sexappeal uit en leiden een charmeoffensief dat de Bears-verdediging uit '85 zou neerhalen. De film combineert op comfortabele wijze wensvervulling, meditaties over identiteit en het blootleggen van de onderbuik van de samenleving in een pakket van dwaasheid, rauw magnetisme en charisma.
Hoewel Powell en Arjona de show stelen, moet gezegd worden dat dit een vreemde keuze is die vreemd genoeg werkt voor co-schrijver/regisseur Richard Linklater. Genieten van karaktergedreven gags met een onmiskenbare ster in het midden van het beeld is niet echt veel gezien van Linklater sinds Jack Black bijna twintig jaar geleden met volle kracht op ons losliet met School of Rock. Je zou je zeker kunnen voorstellen dat de meer verfijnde en tot nadenken stemmende morele/filosofische thema's die aan een eenvoudiger genre worden toegevoegd, de extra smaak zouden kunnen zijn van een kunstenaar die de Before-trilogie en Boyhood heeft gemaakt.
Raak mens is een trefzekere overwinning voor Powell, Linklater en Netflix. Lachen, sexappeal, een klein filosofisch debat en een duister speels moreel dilemma maken de film van begin tot eind intrigerend. Hoewel het einde misschien wat te luchtig of verdeeld overkomt gezien het onderwerp, zullen de getalenteerde cast en makers je helpen om door het potentiële ongemak heen te glimlachen. Het zijn Powell & Arjona op hun best, waarbij Linklater sindsdien zijn meest vermakelijke werk doet Iedereen wil er een paar! .
Eervolle vermeldingen
Wat was je favoriete nieuwe film van 2024? Laat het ons weten in de reacties.
