Shonda Rhimes is nieuw Bridgerton voorloper, Koningin Charlotte: een Bridgerton-verhaal , toont ons de begindagen van de relatie tussen koningin Charlotte en koning George III, waarin wordt voortgebouwd op een heleboel dingen waar alleen op werd gezinspeeld tijdens de twee seizoenen van Bridgerton we hebben tot nu toe gehad. Fans die zijn niet Liefhebbers van geschiedenis uit de 18e eeuw zijn vooral geïnteresseerd in de waarheid achter de mysterieuze ziekte die George III treft. Kennen we eigenlijk de ziekte waaraan de echte monarch leed, en is? Bridgerton's weergave ervan waarheidsgetrouw?
Hoewel het onmogelijk is om dit met zekerheid te zeggen, gezien de hiaten in de medische kennis tussen toen en nu, hebben we een aantal zeer goede inschattingen van psychiaters, onderzoekswetenschappers en historici van de geneeskunde.
Koningin Charlotte: een Bridgerton-verhaal : Wat is er met de koning aan de hand?
Bridgerton ‘s George III (James Fleet) is grillig, vatbaar voor emotionele uitbarstingen en lijdt duidelijk aan paranoia en geheugenproblemen die vergelijkbaar zijn met dementie. Hij vergeet belangrijke gebeurtenissen, zoals de dood van zijn dochter, en verliest zijn gevoel voor fatsoen. Hoewel Charlotte (Golda Rosheuvel) duidelijk van hem houdt, zorgt ze er ook voor dat wanneer hij erin slaagt om voor mensen buiten hun directe familie te verschijnen, hij snel uit de situatie wordt verwijderd en zich weer verstopt. Dit verlangen om George III en zijn toestand te verbergen is typerend voor die periode. Het ongebreidelde onvermogen van de achttiende- en negentiende-eeuwse samenleving zorgde ervoor dat een lid van de koninklijke familie dat door waanzin werd gekweld, zoals destijds de officiële diagnose van de koning was, als een schande werd gezien; het lid in kwestie zou voor het publiek verborgen worden gehouden om de reputatie van de kroon te beschermen (iets dat doorging). tot voor kort in de Britse koninklijke familie en die in delen van de samenleving voortduurt).
is bts ontbinden
Koningin Charlotte: een Bridgerton-verhaal ‘s George III (Corey Mylchreest) is daarentegen een soort voor-foto. Hij lijdt al aan zijn ziekte, maar in de vorm van episoden in plaats van een aanhoudende toestand. De staat van de 18e-eeuwse geneeskunde en haar meedogenloze, zeer ineffectieve behandelingsmethoden voor zogenaamde zenuwziekten verergeren zijn toestand alleen maar. Hoewel de steun van Charlotte (India Amarteifio) aanzienlijk nuttiger is dan al deze behandelingen, en hem helpt als koning te functioneren, weten we dat de toestand van George progressief is en uiteindelijk een punt zal bereiken waarop hij niet meer in staat is om als regerend vorst verder te gaan.
Er zijn een aantal theorieën over waar de koning eigenlijk aan leed. Complicerende pogingen om George met terugwerkende kracht te diagnosticeren, zijn het feit dat bepaalde symptomen feitelijk veroorzaakt kunnen zijn door de behandelingen waaraan hij werd onderworpen, waarvan sommige traumatisch waren, terwijl andere gepaard gingen met de inname van giftige stoffen zoals arseen. Het is moeilijk om te weten welke symptomen verband hielden met zijn ziekte, welke symptomen het gevolg waren van PTSS of vergiftiging, en welke symptomen helemaal niet aanwezig waren, maar toch werden vastgelegd op basis van de vooropgezette ideeën van zijn handelende artsen (iets wat we nog steeds zien gebeurt bij psychiatrische patiënten, vooral in gemarginaliseerde gemeenschappen).
Eén sterke concurrent is dat wel bipolaire stoornis , waarbij de grillige menstruaties van de koning het resultaat waren van onbehandelde of ongepast behandelde hypomanie, en zijn ernstige depressieve episoden het resultaat van tragedies zoals de dood van zijn dochter Amelia. Een andere populaire theorie is bonte porfyrie , een aandoening die de productie van heem door het lichaam belemmert – een essentiële verbinding die talloze systemen van het lichaam nodig hebben om te functioneren. Omdat symptomen verschillende delen van het lichaam aantasten, van de lever tot de huid, omvatten acute aanvallen ook hallucinaties, angst en een aantal andere neuropsychiatrische symptomen die redelijk goed aansluiten bij wat we weten over de episoden van George III. De hevige pijn van deze acute aanvallen zou ook de cognitieve functie van de patiënt kunnen belemmeren gedurende de duur van de episode, zowel direct als als gevolg van het slaapgebrek veroorzaakt door intense pijn.
Het toevoegen van gewicht aan de gevarieerde porfyrietheorie is het feit dat bij een van de nakomelingen van de koning, prins William Gloucester, de diagnose van de aandoening werd gesteld. Als de meerderheid van de mensen met bonte porfyrie ervaart geen symptomen helemaal niet – waardoor de aandoening de schijn krijgt van het overslaan van generaties – lijkt het waarschijnlijk dat prins William Gloucester dezelfde aandoening deelde met zijn voorvader. Koningin Charlotte: een Bridgerton-verhaal lijkt zeker te neigen naar de hypothese van bonte porfyrie, aangezien deze George III dezelfde aanvallen van fysieke pijn lijkt te ervaren die voortkomen uit acute aanvallen van de ziekte, evenals de neuropsychiatrische symptomen ervan.
Hoewel het onmogelijk is om te bevestigen dat de koning aan bonte porfyrie leed, lijkt het er tot nu toe op Koningin Charlotte: een Bridgerton-verhaal geeft een redelijk accuraat beeld van hoe het zou zijn geweest als hij dat wel had gedaan.
(uitgelichte afbeelding: Netflix)
