Ik was aan het winkelen Lord of the Rings -kerstmerchandise onlangs omdat mijn beste vriend een Gollum-boomtopper nodig heeft. Weet je, zoals iemand dat doet. En tijdens mijn online reizen ontdekte ik dat er veel mensen zijn die de beroemde Tolkien-trilogie van Peter Jackson beschouwen als onderdeel van het kerstfilmgenre. Ja, ik was net zo verrast als jij. Laten we erin graven, oké?
Toen ik deze bewering voor het eerst zag, nam ik aan dat het een uitbreiding was van de Is Die hard een kerstfilm? debat dat het internet elk jaar opnieuw opvoert. Ik begrijp de wens om een reeks vakantiefilms samen te stellen die niet echt slecht zijn. Kijk, er zijn ongeveer drie goede echte kerstfilms* en het zijn allemaal versies van Een kerstlied . Ik zei wat ik zei. Maar Die hard speelt zich in ieder geval af tijdens Kerstmis (en bevat thema's als samenzijn met het gezin, enz.), While De Lord of the Rings speelt zich af in een wereld waar Kerstmis, net als Jezus en zijn vader, niet eens bestaan. En in tegenstelling tot het beroemde verschrikkelijke Star Wars Holiday Special (die net zo glorieus afschuwelijk is als je je kunt voorstellen, drinkspel op de link!), Er is geen lui geconstrueerde Kerstmis waarbij de serienummers van Holiday ** erin zijn geschoven om zijn plaats in te nemen. Als er nergens in de film Kerstmis voorkomt, zelfs niet als er een vervangende versie is besteld bij Wish, hoe kan het dan als een kerstfilm gelden?
Maak je geen zorgen, er is een hardcore fanbase die erin gelooft In de ban van de Ring trilogie zijn kerstfilms, en ze vertellen je graag precies waarom!
Ten eerste bevat de film een cast van elfen. Dit lijkt mij onwaar, want er zijn elfen en dan nog elfen je weet wel? Het is een vrij brede categorie van bovennatuurlijke wezens en zelfs voorstanders van dit argument zullen erkennen dat de elfen van Middle Earth en de elfen van Santa’s werkplaats duidelijk niet hetzelfde zijn. Ik denk niet dat het idee dat hobbits de traditionele elfen in Santa-stijl zouden kunnen vervangen, aangeboden door Gabriella Paiella op GQ , kan ook geen gewicht dragen. Zeker, ze zijn klein, hebben appelwangetjes en zijn verontrustend vrolijk, maar het zijn geen elfen. hobbits. Het is gewoon niet hetzelfde. En nog belangrijker, er is geen kerstman . Dit is niet C.S. Lewis hier, dit is J.R.R. Tolkien, en hij kon zijn analogieën intern consistent houden, bedankt.
Vervolgens hebben we de meer op gevoel gebaseerde argumenten waarvoor ik, om eerlijk te zijn, een beetje hier ben. Kerstmis is een tijd voor gemeenschap , voor familie (gevonden of anderszins), en voor het denken aan anderen en het verbeteren van de wereld. En dat kun je niet beargumenteren Het gezelschap van de Ring heeft dat allemaal niet in schoppen. Alles riskeren en zoveel lijden om de Ene Ring te vernietigen en Midden-Aarde veilig te maken, verbindt de Fellowship als een familie (wat al drie van de vier hobbits waren). Zoals anderen al hebben opgemerkt, zijn er een aantal echt mooie, giftige mannelijkheidsvrije momenten van troost en genegenheid tussen de fellowship die een aantal kerstfilmthema's hebben opgeleverd.
Zeker, in traditionele kerstfilms vallen minder doden tijdens gevechten en ontvoeringen door orcs. Bovendien is er in het begin het verjaardagsfeestje van Bilbo, dat voor mij persoonlijk meer op Guy Fawkes Night lijkt (herfst, vuurwerk, buiten eten, enz.). Toch geloof ik dat het bijdraagt aan de algehele feestelijke sfeer. Maar eerlijk gezegd doet dit alles mij toch naar de kant neigen De Lord of the Rings series zijn Thanksgiving-films, ook al is dat geen feestdag die we in Groot-Brittannië vieren. Naar citeer Jeremy Gordon op Veelhoek , De films spelen zich af in herfstklimaten en het eten is uitstekend en sommige neven en nichten worden stoned. Er is mij verteld dat dit echt de Thanksgiving-ervaring samenvat, vooral als je halverwege de strijd tegen enkele racistische ooms toevoegt. De strijdkrachten van Saruman kunnen daar waarschijnlijk een behoorlijk goede positie innemen. Natuurlijk kun je het hele jaar door met racistische ooms vechten, maar dat betekent niet dat het meer een Thanksgiving-sfeer heeft.
Daar Zijn eigenlijk best veel ooms in de Lord of the Rings , evenals een herhaling van zowel familiaal als generatietrauma. De heersende families Gondor en Rivendell zijn rommelig, oké? En hoewel familiedrama behoorlijk kerstachtig is, is dit op zeer ongelukkige manieren nog een ander onderdeel dat van toepassing kan zijn op elke vakantie of familiebijeenkomst. Zeker, mensen maken ruzie en gezinnen maken crises mee, maar deze worden meestal beter en gemakkelijker opgelost dan de chaos in beide koninklijke huizen.
Maar dan komen we bij het werkelijke christendom dat Tolkien zelf in het werk heeft ingevoegd. Ik moet hier toegeven dat dat misschien wel zo is De Lord of the Rings films eigenlijk doen tellen als kerstfilms, op dezelfde manier als dat De Kronieken van Narnia doet. Schrijven naar een vriend ergens na publicatie , zei Tolkien De Lord of the Rings Is uiteraard een fundamenteel religieus en katholiek werk; onbewust in eerste instantie, maar bewust bij herziening. Dit suggereert dat zijn beslissing om de Fellowship op 25 december te laten vertrekken in feite zeer opzettelijk was, en dat de film standaard kerstfilms maakt. Op de een of andere manier had ik dit kunnen missen toen ik als tiener het bronmateriaal las/bekeek. Ik zal moeten toegeven dat Paiella gelijk heeft wat betreft alle christelijke beelden, van het dragen van de last van de ring door Frodo tot de wederopstanding van Gandalf. Niet alleen zijn De Lord of the Rings Kerstfilms, het zijn religieuze kerstfilms, en ik zal een tijdje met die paradigmaverschuiving moeten blijven zitten.
Bovendien hebben ze sneeuw. Sneeuw is kerst!
*Ik neem hier geen horrorfilms met kerstthema en spookverhalen mee in mijn algemene minachting voor kerstfilms. Kersthorrorfilms zijn in de regel heel erg goed, zelfs als ze verschrikkelijk zijn.
**In de boeken van Tolkien is er de winterfeest bekend als Yule , maar het wordt niet afgebeeld in de films.
(uitgelichte afbeelding: New Line Cinema)
Stanley tuimelaars
