Wat een wilde rit Amityville flicks zijn. De serie was lange tijd favoriet onder horrorfans en werd aanvankelijk geïnspireerd door een zogenaamd waar spookhuis in een schilderachtig huis in New York. En het is geen verrassing dat deze franchise het publiek boeide, vooral als je de aantrekkingskracht van dat iconische verblijf met ramen in ogenschouw neemt, dat eruit ziet alsof het voortdurend verrast is om je te zien. Sommigen zullen misschien zeggen dat het alleen maar de vastgoedmarkt in de gaten houdt.
De Amityville Het verhaal zal voor altijd deel uitmaken van de filmgeschiedenis. Naast het voortbrengen van een hele reeks imitators, sequels en spin-offs, heeft het ook zijn plaats in de populaire cultuur verstevigd en, durf ik te zeggen, de OG van spookhuisfilms geworden. De films hebben een rol gespeeld bij het leggen van de lat voor het horrorgenre, waarbij ze de grenzen verlegden en kijkers zich afvroegen of het geluid dat ze hoorden slechts het huis was dat tot rust kwam of dat er iets sinisters aan de hand was.
Hoewel het horrorgenre zich voortdurend ontwikkelt en uitbreidt, zal het huis in Amityville altijd een speciaal plekje in de harten van zijn vele toegewijde volgers innemen. De charmant griezelige, nostalgische terreur in de muren van dat huis in Amityville zorgt ervoor dat fans terugkomen. Dus als je alles opnieuw wilt bekijken Amityville films, hier is een lijst ervan in volgorde van uitgave.
De Amityville-horror (1979)
(Metro-Goldwyn-Mayer)
Deze filmische onderneming speelt zich af in een statig verblijf in New York met die uniek gealarmeerde ramen en vertelt het ogenschijnlijk waargebeurde verhaal van de korte en spookachtige periode van de familie Lutz. De Amityville-horror , badend in grit en vuil uit de jaren 70, liet zien hoe een droomhuis snel in een nachtmerrie kan veranderen. En laten we het immer klassieke vastgoedwaarschuwingsbord niet vergeten: vliegen.
hotel transylvania-films op volgorde
De film diende als waarschuwing voor twee dingen: zorg altijd voor een grondige huisinspectie en misschien, heel misschien, overweeg de geschiedenis van een plek die verdacht laag geprijsd is. Hoewel het niet per se baanbrekend was qua horrormechanismen, gaf het zeker elke krakende vloerplank en elk vreemd huisgeluid een sinistere ondertoon.
Amityville II: Het bezit (1982)
(Orion-foto's)
Amityville II: Het bezit besloot de prequel-route te bewandelen, want waarom wachten op drie films als je in slechts de seconde over de tijdlijn kunt springen? Hier ontmoeten we de familie Montelli, die, zalig onwetend van het gruwelijke verleden van hun woonplaats, al snel verstrikt raakt in een web van bovennatuurlijke horror, familiale conflicten en psychologisch verval.
De film, geregisseerd door Damiano Damiani, speelt in op het eeuwenoude thema van bezetenheid, zowel letterlijk als metaforisch. Het combineert de sinistere ondertonen van een spookhuisverhaal met de huiveringwekkende terreur van een demonische invasie, zoals blijkt uit de verontrustende transformatie van de oudste zoon, Sonny.
Amityville 3D (1983)
(Orion-foto's)
komt naar pauw juni 2023
Niets zegt dat onze franchise een boost nodig heeft, net zoals het rechtstreeks naar het publiek duwen van spookachtige items in glorieuze driedimensionale pracht. Op de 3D-golf van begin jaren 80 dachten de makers duidelijk: als het huis in Amityville niet eng genoeg is, waarom laten we het dan niet uit het scherm springen? Hier ontmoeten we een sceptische journalist die, kennelijk de memo over de niet zo prettige ervaringen van de vorige bewoners gemist, het beruchte huis koopt.
Amityville 3D biedt een scala aan schrikreacties, met spectrale entiteiten en ondeugende verschijningen die schijnbaar dol zijn op het verrassingselement – en 3D-gimmicks. Ondanks de toegevoegde dimensie bleef de verhaaldiepte enigszins tweedimensionaal. Maar laten we de eer geven waar het toekomt: de film waagde zich moedig waar maar weinigen eerder waren geweest, en bewees dat spookhuizen, wanneer ze worden samengevoegd met de juiste technologie, letterlijk en figuurlijk op je af kunnen komen.
Amityville 4: Het kwaad ontsnapt (1989)
(Orion-foto's)
Amityville 4: Het kwaad ontsnapt stelt een nogal inventieve vraag: waarom zou je de boosaardigheid beperken tot een huis als het, bovenal, een staande lamp kan bewonen? Hoewel je misschien voor de grap zou zeggen dat het gewoon een misplaatst IKEA-prototype is, vormt deze verlichte terreur het lichtend baken van de film. De kwade gedachte van Amityville: waarom luieren in een ruime woning in New York als ik kan inkrimpen tot een gezellige, draagbare lamp?
De film ontvouwt zich terwijl de lamp zijn weg vindt naar Californië (misschien op zoek naar een zonniger klimaat of gewoon een goede deal voor elektriciteit). Eenmaal daar begint het dreigende armatuur zijn schrikbewind, wat voor eens en voor altijd bewijst dat keuzes voor interieurdecoratie echt dodelijk kunnen zijn. De film was een gedurfde afwijking van de huisgebonden verschrikkingen van zijn voorgangers. De film liet echter wel zien dat het kwaad niet door muren kan worden ingeperkt en dat het soms gewoon de boel wil veranderen.
hart van dixie waar je kunt kijken
De Amityville-vloek (1990)
(Vidmark-entertainment)
wanneer komt het volgende seizoen van woensdag uit
De Amityville-vloek durfde na te denken: wat komt er na een spookhuis en een boze lamp? Natuurlijk is het een bezeten kunstwerk. In dit deel van de voortdurende saga ontmoeten we een groep vrienden die, in een geïnspireerde zet, besluiten het huis naast de iconische woonplaats van Amityville te restaureren. Maar zoals het lot (of het schrijven van scripts) het wil, stuiten ze op een mysterieus, onheilspellend uitziend portret.
De film probeerde dapper een beeld te schetsen van spanning en bovennatuurlijke terreur, maar soms voelde het meer als een vingerverven dan als een Monet. Niettemin was het een heldere herinnering dat locatie essentieel is, vooral in onroerend goed. En als het om Amityville gaat, is het waarschijnlijk een goed idee om twee keer na te denken voordat je je ezel neerzet, of, in dit geval, dat vreemd uitziende kunstwerk uit de opruimingssectie koopt.
Amityville: Het werd tijd (1992)
(Multicom Entertainmentgroep)
In een wending die zelfs de klokken van Salvador Dali van ontsteltenis zou kunnen doen smelten, wordt een antieke klok het centrale kanaal voor Amityville's kwaadaardige kattenkwaad. Amityville: Het werd tijd . Geïmporteerd uit het oorspronkelijke vervloekte huis naar de zonnige buitenwijken van Californië, begint de klok de tijd en de realiteit te buigen, wat bewijst dat zomertijd niet de enige tijdelijke verstoring is waar huiseigenaren bang voor moeten zijn.
Terwijl de nietsvermoedende familie Sterling ontdekt, tot hun grote schrik, manipuleert de klok op kwaadaardige wijze de tijd, waardoor sinistere verschijningen uit het verleden en met angst beladen glimpen van de toekomst worden opgeroepen. Hoewel het uitgangspunt van de film misschien klinkt als het resultaat van een brainstormsessie die iets te lang heeft geduurd, herinnert het ons wel aan een eeuwenoude waarheid: de tijd wacht, net als het kwaad, op niemand.
Amityville: een nieuwe generatie (1993)
(Republiek foto's)
Na klokken, lampen en schilderijen kun je je redelijkerwijs afvragen: welk huishoudelijk voorwerp is nog niet in bezit geweest? Amityville: een nieuwe generatie onthult dat spiegels het antwoord zijn. En natuurlijk weerspiegelen ze historisch gezien niet alleen ons uiterlijk, maar ook onze donkerste angsten.
Deze keer is de bron van horror het vervloekte glas, dat afbeeldingen weergeeft die niet geschikt zijn voor een LinkedIn-profiel. In een tijdperk vóór Instagram-filters lijkt het omgaan met een kwade spiegel die oude wonden en onzekerheden naar boven brengt inderdaad een nachtmerrieachtig vooruitzicht. Dus hoewel ijdelheid een ondeugd kan zijn, kan het in Amityville gewoon dodelijk zijn.
(uitgelichte afbeelding: Metro-Goldwyn-Mayer)
hoe u kluisantwoorden verzendt
