Wonder Woman, Doctor Poison en solidariteit tegenover het patriarchaat

Eén van de dingen die mij het meest fascineerde Wonder Woman was het gebruik van DC-schurk Doctor Poison, in de film bekend als Doctor Isabel Maru. Hoe ze wordt behandeld en haar daaropvolgende lot vertellen ons veel over wat Diana leert over de mensheid en het belang van barmhartigheid. Maar kan de manier waarop Diana met dokter Maru omging ons iets leren over solidariteit in tijden van onderdrukking? **SPOILERS, YO.**

De film introduceert haar als een duidelijke slechterik. Dokter Maru (gespeeld door Elena Anaya) is een Spaanse chemicus die is gerekruteerd door de Duitse generaal Erich Ludendorff (met wie wordt geïnsinueerd dat ze mogelijk een intiemere relatie heeft) om haar aanzienlijke vaardigheid in het ontwikkelen van dodelijke chemicaliën te gebruiken om Duitsland te helpen de oorlog te winnen. Hoewel ze duidelijk aan de verkeerde kant van de geschiedenis staat en een totale collaborateur is, lijkt ze minder geïnteresseerd in de politiek van de oorlog (om nog maar te zwijgen van de proefpersonen die ze daarbij vermoordt) en meer geïnteresseerd in de werking van haar ideeën.

Ze reageert vrolijk als een chemische verbinding die ze maakt door een gasmasker heen kan eten, niet omdat ze nadenkt over wat het betekent voor Duitsland, of zelfs voor generaal Ludendorff, maar omdat het werkte ! Ze is een wetenschapper in hart en nieren. Toegegeven, ze is een wetenschapper met absoluut geen moreel kompas, maar ze is in de eerste plaats een wetenschapper en daarna al het andere.



WONDER WOMAN

geen leven geen spel seizoen 2

Een scène die voor mij een onverwachte emotionele klap teweegbracht, was de scène op het gala waarin Steve Trevor, in volledige spionagemodus, probeert te flirten met dokter Maru om informatie te krijgen over de plannen van de Duitsers met haar vergif. Zijn aanpak is geniaal. In plaats van te proberen een beroep te doen op haar ijdelheid, doet hij een beroep op haar liefde voor de wetenschap. Hij benadert haar als fan van haar werk. Hij merkt dat ze bij de open haard staat en vertelt hoe mooi hij vuur vindt, en beschrijft het ongeveer zoals een scheikundige vuur zou beschrijven.

Wat voor mij hartverscheurend is aan die scène, is de blik op Maru's gezicht terwijl Steve spreekt. Haar ogen vullen zich bijna met tranen bij de gedachte dat ze eindelijk begrepen wordt. Ten slotte complimenteert iemand die een wederzijdse liefde voor de schoonheid van de scheikunde deelt haar werk, niet in de hoop het voor een bijbedoeling te gebruiken, maar gewoon voor het eigen belang, omdat wetenschap mooi is.

Het was tijdens deze scène dat ik begon na te denken over wat er mogelijk zou zijn geweest voor dokter Maru als ze niet onder een patriarchaat had geleefd. Wat als ze in een tijd en plaats zou leven waar vrouwen wetenschap konden beoefenen en prestaties konden leveren en uitblinken zonder de zegen, toestemming of hulp van mannen? Wat als het voor haar werk mogelijk zou zijn om respect af te dwingen zonder verbonden te hoeven zijn met een groter, doorgaans mannelijk doel?

Als ze niet wanhopig op zoek was naar bescherming om haar werk voort te zetten, zou ze dan nog steeds verbonden zijn met de Duitsers? Of zou ze dan de luxe hebben van een moreel kompas, zonder dat haar Grote Liefde, de chemie, in gevaar zou komen?

Zodra Diana het gala binnenkomt en Steve naar haar begint te kijken, beschouwt dokter Maru zijn bezorgde blikken voor blikken van aantrekkingskracht en komt ze tot bezinning. Het is duidelijk dat hij iets uit mij probeert te halen. Ik wist dat dit te mooi was om waar te zijn. Op dat moment is ze elk nerdmeisje op de middelbare school wiens klasgenoot net lang genoeg met haar flirt om hulp te krijgen bij het huiswerk, en vervolgens weer de cheerleaders aanbidt.

ww-09277cc_-_h_2017

is galactus een hemels wezen

Dit leidt tot de andere manier waarop haar leven wordt begrensd door seksisme. Haar masker. In de strips verbergt dokter Maru haar geslacht in dikke mantels om rond te komen, wetende dat haar vrouwelijkheid waarschijnlijk een belemmering zal zijn voor haar wetenschappelijk werk.

In deze film, waarin schoonheid in al zijn vormen wordt gewaardeerd, verbergt dokter Maru wat waarschijnlijk het resultaat is van jarenlang werken met gevaarlijke chemicaliën (hoewel dit in de film nooit echt wordt uitgelegd) met een delicaat keramisch masker. Je kunt je voorstellen dat het voor een vrouwelijke wetenschapper al moeilijk genoeg is om steun en middelen voor haar werk te krijgen. Voeg daar een gezichtsverminking aan toe en het zou verdomd bijna onmogelijk zijn.

En het is geen omvangrijk masker. Ze draagt ​​geen capuchon of sjaal. Ze draagt ​​het meest delicate masker dat ze kan, een masker dat opgaat in haar huid en van veraf niet eens opvalt als masker. Omdat het patriarchaat op zichzelf geen waarde hecht aan de intelligentie van vrouwen. Tenzij ze ook een poging doen om mooi te zijn.

Ik breng dit allemaal niet ter sprake om haar slechterik weg te nemen. Er is absoluut geen excuus voor het vergassen en doden van honderden, zo niet duizenden mensen. Zodat we duidelijk weten waar ik sta . Als je echter nadenkt over de dingen die zelfs een vrouw als dokter Maru doormaakt om op hetzelfde speelveld te kunnen bestaan ​​als mannen die hetzelfde doen, werpt een ander licht op hoe Diana reageert op het aanbod om haar uiteindelijk te vermoorden.

screenshot-2016-11-03-at-110708-am-208961

de wandelende doden: Daryl Dixon

Midden in hun climaxstrijd geeft Ares Diana de kans om dokter Maru te vermoorden als straf voor al het verkeerde dat ze heeft gedaan (en dat is veel). Het lijkt erop dat Diana op zijn aanbod in zal gaan terwijl ze een tank boven haar hoofd tilt en zich klaarmaakt om deze op een snotterende dokter Maru te laten vallen. Maar ze houdt zichzelf tegen. Haar herinnering aan Steve herinnert haar eraan dat mensen altijd de keuze verdienen om beter te worden. Dat het niet gaat om ‘verdienen’, maar om wat je gelooft. Dat het mogelijk is om van moment tot moment te besluiten een beter mens te worden, en Diana laat haar gaan, waardoor Maru de kans krijgt om te besluiten het beter te doen.

Ik denk dat het belangrijk is dat Diana, in een film waarin Diana er geen enkele moeite mee heeft om mannelijke personages te vermoorden (met name generaal Ludendorff en Ares), een pauze krijgt als haar wordt gevraagd een vrouw te vermoorden. Het feminisme van deze film gaat niet over gelijkheid (de dezelfde straf, ongeacht geslacht), maar over gelijkheid ( eerlijk straf).

Wat ik zag op het moment dat Diana ervoor koos Maru te laten gaan, was de erkenning dat er verzachtende factoren zijn als het gaat om de slechte daden van dokter Maru. Ja, ze is een moordenaar. Ja, ze is een collaborateur. Maar in een wereld die geen gelijke waarde aan vrouwen hecht en de ambitie in hen afstraft, is het waarschijnlijk dat Maru zich voor een groot deel tot deze dingen wendde, simpelweg om toegang te krijgen tot haar keuzegebied. Gezien de keuze tussen zeer beperkte opties is het begrijpelijk dat iemand die duidelijk zo getalenteerd en ambitieus is als dokter Maru, een verkeerde keuze kan maken wanneer hij in een hoek wordt gedrukt.

En een keuze die onder dwang wordt gemaakt, is niet noodzakelijkerwijs een vrije keuze.

cast van seksuele voorlichting

Naast het leren over de waarde van barmhartigheid en het altijd geven van de kans aan individuen om voor het goede te kiezen, laat dit ons ook zien hoe vrouwen elkaar beter kunnen begrijpen. Er zijn talloze benaderingen van het feminisme en talloze manieren waarop vrouwen ervoor kiezen het seksisme waarmee ze in hun leven worden geconfronteerd, te bestrijden. We hoeven het met niemands methoden eens te zijn, maar we kunnen en moeten ons uiterste best doen om de impact van het patriarchaat op die methoden te begrijpen, waarbij we in gedachten moeten houden dat alle vrouwen, onderdrukt door seksisme, maar een paar centimeter verwijderd zijn van het snauwen en gaan uitersten die gewoon gehoord moeten worden.

(afbeelding: Warner Bros/DC Entertainment)

Wil je meer van dit soort verhalen? Word abonnee en steun de site!

—MovieMuses hanteert een strikt commentaarbeleid dat persoonlijke beledigingen jegens iedereen , aanzetten tot haat en trollen.–