Gekke rijke Aziaten liet de weelderige levensstijl van de ultrarijken van Azië zien en vertelde tegelijkertijd een oprecht verhaal over liefde, familie en culturele verschillen. In plaats van zich alleen maar te concentreren op flitsend spektakel, nam deze film het publiek mee door de complexiteit van generatieverwachtingen en de strijd om het verleden met het heden te verzoenen. Een oogverblindend vertoon van mode, adembenemende locaties in Zuidoost-Azië en af en toe een brutale humor completeerden het boeiende verhaal.
Onder de lagen van goud en glitter liggen de eeuwenoude zoektocht naar acceptatie en de uitdagingen van het vinden van een weg in een wereld die doordrenkt is van traditie. Voor degenen onder u die hebben genoten van dit epische vertoon van rijkdom en ziel, mag ik u op een subtiele manier naar soortgelijke films als De Joy Luck-club voor een diepe duik in generatieverhalen en negen andere die de honger naar verhalen bevredigen die de harten raken en tegelijkertijd een kant van culturele verrijking dienen.
Aan alle jongens van wie ik eerder hield (2018)
(Netflix)
Aan alle jongens van wie ik eerder hield , dat zich afspeelt in het tijdperk van alles digitaal, kiest voor de ouderwetse charme van inkt op papier. Onze hoofdpersoon, Lara Jean (Lana Condor), raakt verwikkeld in het tumult van het drama op de middelbare school wanneer haar geheime liefdesbrieven per ongeluk uitlekken. De daaropvolgende neprelatie met hartenbreker Peter (Noah Centineo), bedoeld om zijn gezicht te redden, zorgt voor een heerlijke mix van komische misverstanden en oprechte gevoelens.
Tussen de nostalgie-opwekkende lockscreens en Yakult-shoutouts maakt de film op kunstzinnige wijze gebruik van de oprechte onhandigheid en het verlangen van jonge volwassenen, terwijl hij ons herinnert aan de tijdloze kracht van het geschreven woord – zelfs in het Snapchat-tijdperk.
4e vleugel
Het vaarwel (2019)
(A24)
Terwijl de meeste families het onderwerp naderend onheil misschien ontwijken, neemt de clan van onze dierbare hoofdpersoon Billi (Awkwafina) een ambitieus project op zich: een nepbruiloft als list om afscheid te nemen van hun terminaal zieke matriarch, Nai Nai (Shuzhen Zhao). Wat volgt is geen trieste treurzang, maar een levendige symfonie van onderdrukte emoties, ongemakkelijke ontmoetingen en de universele dans tussen oosterse tradities en westerse gevoeligheden.
Regisseur Lulu Wang maakt een verhaal waarin taalbarrières niet louter taalkundig van aard zijn. De ware schittering van Het vaarwel zit niet alleen in zijn geestige gesprekken, maar ook in zijn zwangere pauzes, waarbij hele gesprekken in stille blikken worden gevoerd. In een wereld waarin ons vaak wordt verteld dat we alles eruit moeten laten, is hier een film die fluistert: Soms is het oké om alles binnen te houden.
Wees altijd mijn misschien (2019)
(Netflix)
De jeugdliefdes Sasha (Ali Wong) en Marcus (Randall Park) krijgen ruzie nadat een tienergesprek mislukt is, en komen jaren later weer bij elkaar. Nu is ze een culinaire koningin en hij zoekt het nog steeds allemaal uit in dezelfde buurt. Er volgt een verrukkelijk gerecht vol romantiek, humor en de onontkoombare aantrekkingskracht van eerste liefdes. Natuurlijk, het vinkt de vakjes van rom-com-stijlen aan, maar het voegt ook een vleugje Aziatisch-Amerikaanse specerijen toe die met name ontbreken in de niet zo smeltkroes van Hollywood.
Wees altijd mijn misschien is niet alleen een verhaal over hernieuwde liefde, maar ook een viering van culturele identiteit, familiebanden en de onweerstaanbare allure van thuis (zelfs in de gedaante van een sukkelige airconditioningliefhebber).
De Joy Luck-club (1993)
(Buena Vista-foto's)
De Joy Luck-club duikt diep in het actuele onderwerp van generatieverschillen, culturele migraties en de altijd ongrijpbare zoektocht naar mahjong-dominantie. Tegen een achtergrond die flitst tussen de drukke straten van San Francisco en de weidse landschappen van het pre-revolutionaire China, schommelt de film behendig tussen hartverscheurende verhalen over opoffering en de lichtere, bijna komische misstappen van assimilatie.
Gebaseerd op het literaire meesterwerk van Amy Tan, pakt het jarenlange familiebagage uit zonder ooit zijn filmische koffer te vol te hoeven proppen. De echte charme? Kijk hoe verhalen zich ontrafelen en niet alleen de pijn en pijn van het moederschap onthullen, maar ook de eeuwenoude spanning tussen waarden uit de oude wereld en dromen uit de nieuwe wereld.
De helft ervan (2020)
(Netflix)
Gelegen in het slaperige stadje Squamish, De helft ervan volgt Ellie Chu (Leah Lewis), die niet de typische verliefde tiener is, maar een essayist die een jock (Daniel Diemer) helpt het meisje (Alexxis Lemire) van zijn dromen het hof te maken. Maar hier is de wending: Ellie is in het geheim verliefd op hetzelfde meisje. Wat zich ontvouwt is niet alleen een verwarde liefdesdriehoek, maar een coming-of-age-onderzoek naar vriendschap, zelfontdekking en de vele facetten van liefde.
De film herhaalt niet alleen de clichés van de middelbare school; het gaat dieper en stimuleert de personages (en kijkers) om de ware aard van verbinding in twijfel te trekken. Tussen poëtische tekstwisselingen en stuntelige pogingen tot flirten, De helft ervan is een vriendelijke herinnering dat het vinden van jezelf soms net zo gelukkig kan zijn als het vinden van liefde.
Zoeken (2018)
(Sony-foto's worden vrijgegeven)
Zoeken nodigt ons uit in het ogenschijnlijk gewone leven van David Kim (John Cho), een vader die amateur-speurder werd toen zijn dochter Margot op mysterieuze wijze verdween. In plaats van de bekende sombere steegjes en slecht verlichte kelders doorzoekt onze hoofdpersoon digitale voetafdrukken op Facebook, FaceTime en andere virtuele werelden waar we ons waarschijnlijk allemaal schuldig aan maken omdat we er te veel tijd aan besteden.
De film transformeert ons alledaagse leven op het scherm in een nagelbijtende thriller, die ons eraan herinnert dat geheimen nog steeds hun schaduwrijke hoekjes vinden in het tijdperk van te veel delen. Zoeken gaat niet alleen over het vinden van Margot; het is een slim commentaar op de paradox van moderne connectiviteit, waarbij je tegelijkertijd overbelicht kunt raken en toch over het hoofd kunt worden gezien.
Nooit voor altijd (2007)
(Kunstalliantie)
Ontdek het innerlijke leven van Sophie (Vera Farmiga), een New Yorker wiens ogenschijnlijk perfecte uiterlijk een storm van onderdrukte emoties en illegale contacten verbergt. Wanneer onze dappere (of is het brutale?) hoofdpersoon geconfronteerd wordt met de onvruchtbaarheid van haar man, zoekt hij naar een onconventionele oplossing, waarbij hij een affaire smeedt met Jihah (Ha Jung-woo), een immigrant met zijn eigen dromen en dilemma's.
Regisseur Gina Kim serveert ons geen simpele zaak op een presenteerblaadje; ze presenteert een complex recept van culturele kruispunten, identiteitscrises en de moeite die je kunt doen voor de liefde – of het facsimile ervan. Nooit voor altijd gaat niet alleen over het trotseren van maatschappelijke normen; het verdiept zich in persoonlijke grenzen, waardoor we ons afvragen waar opoffering eindigt en zelfbedrog begint.
Chan wordt vermist (1982)
(New Yorker-films)
Chan wordt vermist is een film die het stereotype uitdaagt: 'Alle Aziaten lijken op elkaar', terwijl hij brutaal vraagt: 'Maar heb je Chan gezien?' Deze zwart-wit indie-traktatie speelt zich af in de levendige omgeving van San Francisco's Chinatown en volgt Jo (Wood Moy) en Steve (Marc Hayashi), twee taxichauffeurs, terwijl ze een verwarrend web van culturele identiteiten en misverstanden doorkruisen op zoek naar de mysterieuze Chan.
Deze film is niet jouw typische detective noir; regisseur Wayne Wang ( De Joy Luck-club ) serveert een meesterlijke mix van humor, sociaal-politiek commentaar en precies de juiste hoeveelheid eigenzinnigheid. Chan wordt vermist is niet alleen een zoektocht naar een vermiste persoon, maar een zoektocht om de veelzijdige Aziatisch-Amerikaanse identiteit te begrijpen.
Gook (2017)
(Samuel Goldwyn-films)
Gook is een film die zowel eigentijds als klassiek is. In dit verhaal leiden de broers Eli (Justin Chon) en Daniel Park (David So), beiden van Koreaanse afkomst, het familiebedrijf, een schoenenwinkel in Los Angeles. De broers raken betrokken bij de Rodney King-rellen van 1992 wanneer hun winkel wordt geplunderd en hun buurt wordt gedecimeerd.
De film is een krachtige en ontroerende verkenning van ras, klasse en identiteit in Amerika. Het is ook een verrassend grappige film, dankzij de scherpe en geestige schrijfstijl van regisseur Justin Chon. Chon slaagt er uitstekend in de emotionele en komische aspecten van de film te combineren, wat resulteert in een werk dat op beide fronten slaagt.
Gezicht redden (2004)
(Sony Pictures-klassiekers)
jager x jager seizoen 7
Welkom in de wereld van Wil (Michelle Krusiec), een jonge Chinees-Amerikaanse chirurg die de kunst beheerst van het balanceren van haar verborgen lesbische liefdesleven en de plotselinge komst van haar zwangere, ongehuwde moeder, Ma (Joan Chen). Als je dacht dat je familiediners lastig waren, wacht dan tot je door de woelige wateren van culturele verwachtingen en moderne verlangens in Flushing, Queens navigeert.
Regisseur Alice Wu (die ook regisseerde De helft ervan ), in een verfrissende wending, geeft ons niet alleen een coming-out-verhaal, maar gooit er een heerlijk verhaal in over een oudere vrouw die de liefde herontdekt. Gezicht redden gaat niet alleen over de maskers die we dragen; het is een viering van de moedige momenten die we ervoor kiezen om ze kwijt te raken.
(uitgelichte afbeelding: Warner Bros. Pictures)
