Anastasia , de animatiefilm van Fox Animation Studios uit 1997 die nu beschikbaar is op Disney+, was de film van mijn jeugd. Terwijl andere kinderen praatten over de Disney-prinsessen die ze wilden zijn of waar ze van hielden als het om Disney ging, was ik het kind dat sprak over de groothertogin Anastasia en hoeveel ik dol was op de zangstem van Anastasia door de getalenteerde Liz Callaway. Dat of hoe ik net als Anastasia een mooie ketting met bijpassend muziekdoosje van mijn oma wilde hebben.
De film heeft lange tijd veel commentaar en gemengde reacties opgeroepen; we hebben gekeken hoe het bijna perfect zou kunnen zijn als een geanimeerd prinsessenverhaal, terwijl onze Prinsessweken ook gedetailleerd beschreven hoe slecht het verminkte de Russische geschiedenis en twee historici namen ons ook mee door de ups en downs. Maar er zijn veel elementen die ervoor zorgen Anastasia een meeslepende film, ook al was er geen Bartok de vleermuis in het imperiale Rusland, en daarom blijven we erover praten. En voor mij, Anastasia was mijn absolute kinderjam, vooral als het om de soundtrack en de esthetiek ging.
Het verhaal was niet alleen interessant, maar het zag er ook magisch uit. Ja, Anya groeide op in een weeshuis, oftewel een niet zo magische plek in een animatiefilm. Maar ze maakte van momenten magisch, ondanks al het slechte dat ze in haar leven had meegemaakt, en ik hield daarom van haar. Ik hield nog meer van haar vanwege de muziek die deze magische momenten begeleidde. En tot op de dag van vandaag blijf ik bij het FEIT dat elk nummer van de Anastasia film is een knaller, oftewel een hit of een klassieker. Elke laatste; zelfs de Waltz Reprise van Learn to Do It.
Ten eerste: Een gerucht in Sint-Petersburg. Het liet ons kennismaken met de locatie, twee kernleden van de cast en de wereld van Anastasia. Het zat vol kleurrijke personages, een wereld die ik nog nooit eerder had gezien, en een plan om een einde te maken aan alle plannen in de vorm van Dimitri en Vlad die hun Anastasia probeerden te vinden. Bovendien was het een absolute knaller. Van de eerste geruchtenscène tot de Wie weet? door die willekeurige duivenman.
Dan is er Reis naar het verleden. Ik heb een moment nodig om bij mezelf te komen, want dit is mijn favoriete nummer van de hele film. Dit lied bevestigde wie Anya was, wat ze hoopte en wenste in het leven, en de reis die ze van plan was te maken om zichzelf te ontdekken. Het was ook een lied waarin Anya ons vertelde wat ze boven alles wilde: een huis, liefde en familie. *veegt en scheurt* Nog een klapper.
Daarna komt Once Upon a December. Het is het meest beklijvende nummer van de hele film. Ik weet nog dat ik met grote aandacht naar alle figuren keek die uit de schilderijen tevoorschijn kwamen. Dit, ook al was het magisch en iets van haar verbeelding, maakte deel uit van wat Anya wilde, oftewel zich veilig en warm voelen in iemands omhelzing. En laat me niet eens beginnen over dansen met haar spookvader en een voorhoofdkus van hem krijgen. Ughhh, ik ben zwak door het familiegevoel. Absoluut een knaller.
Het volgende is In het donker van de nacht. De mensen erachter Anastasia ging echt de stad in met dit nummer. Het was niet alleen heerlijk kwaadaardig, het voelde ook als een grootse prestatie van het grootste slechte dat je ooit had meegemaakt. De magie die Rasputin bezat was super griezelig, alarmerend en huiveringwekkend. Maar ik kon het niet laten om erin te worden getrokken; gedeeltelijk omdat Rasputin een pruik droeg om Anastasia te zijn of de insecten met de diepe stemmen. Hoe dan ook: overal knallen.
Learn to Do It krijgt niet de eer die het verdient. Het was eigenlijk de kwaliteit van Disney Princess, waarbij de dieren Anya volgden en de trainingsmontage. Zeker, ze probeerden haar dingen te leren om haar grootmoeder te misleiden. Maar het was de eerste keer dat Anya zichzelf toestond deel uit te maken van iets dat groter was dan zijzelf. Het was haar die naar de toekomst keek en er niet zo bang voor was en voor de status van bangerik.
Ook de reprise die volgde was een knaller. Het was langzamer en een beetje romantischer, maar mijn kleine ik was betoverd. Ik vond het geweldig hoe Anya zichzelf eindelijk begon te vinden en hoe prachtig ze eruitzag. Het was ook het begin van een van mijn eerste schepen. Als Anya en Dimitri het voor mij waren en ik het met Vlad eens was, had hij ze nooit samen moeten laten dansen. Maar dat deed hij en het was prachtig, vooral het stukje dat ze allebei duizelig waren vanwege de romantiek. Zwijm.
Net als Learn to Do It krijgt Paris Holds the Key to Your Heart ook niet de eer die het verdient als nieuwe knaller op deze soundtrack. Het is een showcase van hoe haar leven eruit zou kunnen zien in Parijs. Anya is levendig en omarmt deze vrouw waarvan iedereen denkt dat ze die kan zijn. En langzaam maar zeker beginnen we te zien hoe het einde van de reis nabij is. Ik vond het ook geweldig hoe dit nummer op romantische momenten terechtkwam, waar Dimitri eigenlijk zoiets had van: ja. Ik hou van haar, maar ik moet haar laten gaan.
En tenslotte Aan het begin. Technisch gezien was het het nummer uit de creditscène, maar ik ben er om twee redenen dol op. Ten eerste was het eigenlijk een fanvid van de hele film en het liefdesverhaal tussen Anastasia en Dimitri. En twee, omdat Fox Family Entertainment jaren later een songtekstvideo uitbracht die in feite een OTP-fanvid (one true pairing) was voor deze twee. Het is alsof ze wisten wat we wilden en een mooi creditnummer hebben omgezet in de laatste knaller van de Anastasia-soundtrack. Genieten.
(afbeelding: Disney+)
hoe je naar de wandelende doden kunt kijken
Wil je meer van dit soort verhalen? Word abonnee en steun de site!
—MovieMuses hanteert een strikt commentaarbeleid dat persoonlijke beledigingen jegens iedereen , aanzetten tot haat en trollen.–
