De Rad van Tijd is een groot succes onder Amazon Prime-abonnees. De high fantasy-show gemaakt door Rafe Judkins voor de streamingdienst is gebaseerd op gelijknamige boeken, die net zo fascinerend (zo niet meer) zijn als de show.
Het magnum opus van Robert Jordan, de Rad van Tijd boeken (die hij later als een verhalend stokje aan Brandon Sanderson overhandigde), is een uitgestrekte sage die zou kunnen wedijveren met de complexiteit van de meest ingewikkelde quilt van je oma. Stel je voor dat Midden-aarde elkaar ontmoet Dagen van ons leven , met een vleugje Modepolitie (met dank aan die minutieus gedetailleerde jurkbeschrijvingen).
Vanaf het bescheiden begin van Two Rivers, waar het meest uitdagende probleem misschien wel de schapenprijzen zijn, worden we meegesleurd in een wervelwind van profetieën, politieke intriges en haartrekken. De boeken zijn minder een achtbaan en meer een heel themapark van emoties , van de opwindende hoogtepunten van Rands beklimmingen tot de ineenkrimpende dieptepunten van Mats pub-escapades. Maar met zoveel boeken vielen sommige duidelijk beter op dan andere. Met dat in gedachten is hier een lijst met alle boeken, van slechtste tot beste.
vijftien. Kruispunt van schemering (Boek 10)
(Tor-boeken)
Stel je voor dat je gretig een geschenkdoos opent, en daarin vind je nog een doos, en daarin nog een. Dat is de nauwgezette ontvouwing van dit hoofdstuk in het verhaal. Lezers zijn op dit moment doorgewinterde reizigers in de wereld van Rand al’Thor en consorten. Toch kiest Jordan in deze aflevering voor een ontspannen, bijna contemplatieve wandeling in plaats van een galopperende rit door zijn uitgestrekte verhalende landschap. Het is alsof het Rad zelf besloot te stoppen voor een adempauze, misschien een kopje thee. Terwijl sommigen het waargenomen gebrek aan explosieve actie betreuren, waarderen anderen de diepere duik in politiek manoeuvreren, gefluisterde intriges en de atmosferische spanning van een wereld die op de rand staat.
14. Het pad der dolken (Boek 8)
(Tor-boeken)
Het pad der dolken , het achtste uitstapje naar de duizelingwekkend uitgestrekte wereld van Robert Jordan Rad van Tijd wereld, is waar onze geliefde auteur de stelregel omarmde: waarom sprinten als je kunt slenteren? Als je door de pagina's reist, lijkt het alsof je een groots bal bijwoont, waar elke danser erop staat zijn derde neef, die tweemaal is verwijderd, voor te stellen. Begrijp me niet verkeerd: elke epische saga heeft zijn grootse verhalen nodig, maar Jordan heeft hier misschien een beetje verstoppertje gespeeld met de plot. Het is alsof het boek, te midden van de duizelingwekkende werveling van politieke spelletjes en het steeds groter wordende ensemble van personages, zijn eigen niche vindt.
13. Winterhart (Boek 9)
(Tor-boeken)
Winterhart is als die ene gast op een feestje die modieus laat arriveert, een praatje maakt, maar hun meest dramatische onthulling tot het einde bewaart, zodat ze de volgende dag het gesprek van de dag zijn. Tussen de subtiele karaktermomenten en sluimerende politieke machinaties zorgt de climax van het boek voor een knal, of moeten we zeggen, een zuivering. Voor degenen die trouw door de serie hebben gewalst: dit deel is de langzame dans voordat het tempo weer toeneemt. In de grote symfonie van Jordanië heeft elke noot zijn plaats, ook al blijven sommige langer hangen dan andere.
familie kerel
12. Nieuwe lente (Voorloper)
(Tor-boeken)
De onverwachte omweg bij Robert Jordan Rad van Tijd intercity, Nieuwe lente , biedt lezers een nostalgisch uitstapje door de herinneringen, alleen is het een pad waar we nog nooit hebben rondgezworven. Deze prequel laat zijn wimpers fladderen en nodigt ons uit naar een meer onschuldige tijd waarin Moiraine en Lan nog niet de legendes waren die we zijn gaan vereren, maar eerder jonge zielen met heldere ogen die door de complexiteit van channeling en het binden van bewakers navigeerden. Sommigen noemen dit zijverhaal een afleiding van het hoofdverhaal, maar ik zie het als een herinnering dat zelfs de grootste verhalen ergens begonnen zijn.
elf. Een kroon van zwaarden (Boek 7)
(Tor-boeken)
Genesteld als het zevende deel in dat van Robert Jordan Rad van Tijd marathon, dit boek kiest er eindelijk voor om wat veerkracht te krijgen. Het verhalende landschap, dat in eerdere boeken misschien tevreden was met dwalen als een ontspannen ritje op zondag, herinnert zich plotseling dat er plekken zijn waar het moet zijn. De titel is niet alleen voor de show, het is een aanwijzing. Terwijl sommige helden bezig zijn met het verzamelen van glimmende hoofddeksels, duiken anderen diep in de complexiteit van de romantische geometrie – want waarom zou je een liefdesdriehoek hebben als een meer, eh, veelzijdige vorm voldoende is?
10. Torens van middernacht (Boek 13)
(Tor-boeken)
Met de overdracht aan Brandon Sanderson – die een cafeïnehoudende benadering lijkt te hebben gekozen vergeleken met Jordans meer smachtende slokjes verhalende thee – Torens van Middernacht t verhoogt het tempo. Als eerdere delen over de langzame verbranding gingen, begint hier het vuurwerk echt af te gaan. Dit boek biedt serieuze rendementen op emotionele investeringen voor langetermijnbeleggers in series. Personages bereiken hun cruciale momenten, en Tarmon Gai'don, de veelgefluisterde Last Battle, doemt steeds dichterbij op.
9. De herboren draak (Boek 3)
(Tor-boeken)
Net als je denkt dat je gewend bent geraakt aan de knusse vertrouwdheid van Rand al’Thors perspectief, zet Jordan met een knipoog onze held met krullend haar opzij ten gunste van een of andere ensemble-verhaalvertelling; Mat, Perrin en een verrukkelijke koorlijn van anderen treden in de schijnwerpers en zwaaien met enthousiasme hun verhaallijnen. En wat betreft Rhand? Nou, hij gaat op een wervelende tournee, grotendeels buiten de pagina, waarbij hij geruchten en gefluister luider laat spreken dan daden. Aan het einde van het boek is het duidelijk dat dit niet alleen de wereld van Rand is; het is een enorm canvas waar elke draad telt.
8. De verzamelstorm (Boek 12)
(Tor-boeken)
De verzamelstorm komt binnen met de energie van een nieuwe professor die een les van een semester overneemt, die graag de originele syllabus wil respecteren en er zelf een paar pikante anekdotes in wil gooien. Brandon Sanderson komt binnen. Nadat hij de uitgebreide aantekeningen van Robert Jordan is toevertrouwd, neemt hij de teugels van het verhaal serieus in handen. In deze aflevering verzamelt de storm zich niet alleen; hij staat praktisch bij de voordeur, tikt met zijn voet en kijkt op zijn horloge. Personages die eerder door een web van politieke intriges en persoonlijke introspectie zwierven, komen terecht in een storm van cruciale beslissingen.
7. De Grote Jacht (Boek 2)
(Tor-boeken)
Als het eerste boek een uitnodiging voor het dansfeest was, dan is dit tweede boek in de Rad van Tijd serie is waar het tempo van de muziek een paar stapjes omhoog gaat. Plots spelen Rand en de bende niet alleen met magie en profetieën; ze zijn verstrikt in hoornblazende, poortstappende en Seanchan-introducerende escapades. Onze hoofdpersoon met krullend haar en schapenhoeders krijgt een spoedcursus in het lot, en het is duidelijk dat dit niet zomaar een jacht is: het is de Grote jacht. In dit deel laat Jordan op subtiele wijze doorschemeren: als je eerder dacht dat het avontuur episch was, heb je nog niets gezien.
koning van de heuvel opnieuw opstarten
6. De vuren van de hemel (Boek 5)
(Tor-boeken)
De vuren van de hemel het voelt alsof Jordan heeft besloten de boel wat spannender te maken door een paar extra koninginnen op het schaakbord te gooien, gewoon om ons scherp te houden. Rands ambities? Hij groeit met de dag, bijna net zo snel als zijn lijst met potentiële huurmoordenaars. Mat? Nou, hij is druk bezig met de overgang van Ik ben hier gewoon voor een leuke tijd naar Misschien ben ik nu een generaal? En Nynaeve? Laten we zeggen dat haar vlechten nog nooit zo gerechtvaardigd is geweest. De wereld van het Wiel breidt zich nog verder uit en laat ons kennismaken met het thuisland van de Aiel, dat net een tikkeltje heter en een beetje gevaarlijker is dan een zomer in de Twee Rivieren.
5. Heer van Chaos (Boek 6)
(Tor-boeken)
Heer van Chaos arriveert met de uitstraling van een tovenaar die niet slechts één konijn uit de hoed haalt, maar een hele wirwar van konijnen. Onze oprechte Rand, die nu met titels zwaait als een nobel verzamelland, leert dat het beheren van een wereld die op de rand van chaos balanceert een grotere uitdaging is dan het hoeden van schapen in de Two Rivers. En over chaos gesproken: Jordan lijkt een checklist te hebben gemaakt van alle tumultueuze dingen: politieke plannen? Rekening. Torenbrekend drama? Dubbel Check. Rands groeiende lijst van ellende en vrienden? Schaakmat. En te midden van al deze puinhoop besluiten de Aes Sedai, met hun eeuwenlange wijsheid, dat ontvoering de beste keuze is – want wat kan er misgaan?
4. Mes van dromen (Boek 11)
(Tor-boeken)
Met Mes van dromen lijkt Jordan naar het uitgebreide verhalende canvas te kijken dat hij had geschilderd, een wenkbrauw op te trekken en te besluiten dat het de hoogste tijd was om wat knopen aan te halen. Rands danskaart staat vol met politiek en schermutselingen, terwijl Mats romantische pogingen je doen afvragen of hij misschien meer is afgebeten dan hij kan kauwen, zelfs met zijn vossenkopmedaillon. Maar het is niet allemaal chaos en romantiek; er zijn voldoende momenten die ons eraan herinneren waarom we überhaupt verliefd zijn geworden op deze wereld. Mes van dromen is als dat moment tijdens een concert waarop de muzikant, na een aantal plagerige noten, eindelijk in je favoriete nummer duikt.
3. De schaduw die opkomt (Boek 4)
(Tor-boeken)
Onze favoriete Two Rivers-mensen groeien op en verzamelen magische artefacten en hopen persoonlijke bagage. Rhand, de altijd onwillige Draak, worstelt met profetieën en verantwoordelijkheden, terwijl Perijns wolfachtige kant niet het enige is dat schaduwen werpt. En Nynaeve? Haar voortdurende gevecht met de Ene Kracht lijkt op het worstelen met een bijzonder chagrijnige kat – klauwen, sissen en zo. We worden getrakteerd op een diepe duik in de kennis van de wereld, waarbij we geheimen blootleggen die de uitdrukking oude geschiedenis ronduit spannend laten klinken.
2. Een herinnering aan licht (Boek 14)
(Tor-boeken)
Een herinnering aan licht , de grote finale van de Rad van Tijd meesterwerk, stapt het podium op met het vertrouwen van een maestro die klaar staat om een symfonisch crescendo te dirigeren dat al 13 acts heeft opgebouwd. Het einde is nabij, en zowel de blauwdruk van Jordan als de finesse van Sanderson zijn bedoeld om geen draad onaangeroerd te laten, geen profetie onvervuld te laten en zeker geen vlecht los te laten. Tarmon Gai'don, The Last Battle, is niet zomaar een schermutseling; het is het verhalende equivalent van elk vuurwerk dat in één keer afgaat, en wat een spektakel is dat.
1. Het oog van de wereld (Boek 1)
(Tor-boeken)
De eerste roman die zich afspeelt in het enorme fantasie-universum van Robert Jordan, Het oog van de wereld , begint met de schilderachtige, pastorale charme die je zou verwachten van een dorp genaamd Emond's Field. Het zijn allemaal schapen, festivals en onschuldige vreugde – totdat dat natuurlijk niet meer het geval is. Plotseling worden onze nietsvermoedende schaapherder Rand en zijn vrienden in een maalstroom van profetie, gevaar en een spoedcursus in Magic 101 geworpen. Het is een beetje alsof je je voorstelt dat Frodo Baggins besloot een band te vormen, en Gandalf hun gespannen tourmanager was. Jordan zet het grote podium neer en laat ons kennismaken met een wereld boordevol geschiedenis en culturen, en geeft aan dat de zaken erg ingewikkeld gaan worden.
(uitgelichte afbeelding: Amazon Prime)
