Naar mijn bescheiden mening heeft Oost-Aziatische horror de westerse horror verslagen. Westerse – en vooral Amerikaanse – horror heeft altijd de voorkeur gegeven aan bloed, lef, bruut gedrag en angstgevoelens boven werkelijk sublieme terreur (op enkele uitzonderingen na). Het Westen neigt ook naar overkill (geen woordspeling bedoeld) en produceert films die ronduit misselijkmakend zijn. Aziatische horrorfilms geven echter de voorkeur aan subtiliteit, sfeer en de psychologische gevolgen van het bovennatuurlijke en het weerzinwekkende. Laten we dus zonder verder oponthoud duiken in enkele van de beste Oost-Aziatische horrorfilms aller tijden.
Ik zag de duivel
(Magnolia-foto's)
Terwijl sommigen dat misschien beweren Ik zag de duivel meer een thriller is, zou ik zeggen dat de diepere psychologische uitspraken die het doet het dichter bij het rijk van de horror brengen. In de opening van de film is een zwangere jonge vrouw genaamd Jang Joo-yun (Oh San-ha) gestrand aan de kant van een verlaten weg aan de rand van Seoul. Ze wordt benaderd door Jang Kyung-chul (Choi Min-sik), een schoolbuschauffeur die aanbiedt haar lekke band te repareren.
Kyung-chul gaat vervolgens Joo-yun bewusteloos slaan, haar ontvoeren en haar in zijn huis in stukken hakken. Hij weet niet dat haar verloofde, Kim Soo-hyun (Lee Byung-hun), een officier is bij de National Intelligence Agency. Nadat Soo-hyun de stoffelijke resten van Joo-yun in een stroom heeft gevonden, zweert hij brute wraak te nemen op de moordenaar. En mijn god, brutaal is een understatement.
De film is een spannend kat-en-muisspel tussen Kyung-chul en Soo-hyun, onderbroken door het meest maagkrampende geweld dat ik ooit op film heb gezien. Ik ben aan het linken de beruchte taxiscène hier zodat je kunt zien wat ik bedoel. De echte gruwel van deze film ligt echter in de psychologische gevolgen van verdriet en wraak. Als je in de ogen van de afgrond staart, staart de afgrond terug - iets waar Kim Soo-hyun op de harde manier achter komt.
Cairo
(Dat)
Bekend als Puls voor het westerse publiek gaat deze J-horrorfilm over geesten die via internet de wereld binnendringen, en het is een absolute masterclass in atmosferische horror. Cairo bevat ook de meest terecht angstaanjagende scène die ik ooit in een horrorfilm heb gezien – en die ik ooit heb gezien veel van verschrikking.
De scène in kwestie speelt zich af wanneer plantenwinkelmedewerker Toshio Yabe naar het appartement gaat van een collega die al dagen vermist is. In het appartementencomplex komt hij een kamer tegen die is afgesloten met administratieve rompslomp en gaat deze binnen ( fout ). Binnen ontmoet hij de geest van een vrouw die in de schaduw aan het einde van de gang staat. Het typen van die zin bezorgde me echt koude rillingen, omdat dit een van de zeldzame horrorscènes is waarin het enge wordt enger hoe meer je ernaar kijkt. (Ik kan op één hand tellen hoe vaak ik dit heb meegemaakt.)
De meeste horrorfilms, vooral in het Westen, zijn afhankelijk van sfeer en spanning voor je ziet het object van horror. Voorbeeld: 's Avonds laat hoort de tienerbabysitter een vloerplank kraken in de gang boven. Ze denkt dat het het kind is op wie ze past en roept dat het kind weer in bed moet komen. Geen antwoord. Ze gaat de trap op en roept opnieuw, maar ze stuit op alleen maar stilte en duisternis. Ze loopt langzaam door de schaduwrijke gang en gaat de kinderkamer binnen. Het is leeg. Ze draait zich om en boom – daar is de moordenaar met het mes. Ze schreeuwt. Wij schreeuwen. We bereiken het toppunt van onze terreur op de ontdekking van het object van horror.
nieuwe britbox-mysteries 2023
In Cairo In dit geval is de ontdekking van het object van horror slechts het begin. Yabe ontmoet de geest, het is eng, en dan begint de geest langzaam lopen naar hem toe, en dat is het ook pure pijn kijken. Ik zal het niet bederven, maar vanaf daar wordt het erger. Schrik opzij, Cairo schetst ook een uniek portret van de naweeën van een gruwelijke situatie. Yabe is zo getraumatiseerd door zijn ontmoeting met de geest dat hij daadwerkelijk in een situatie terechtkomt depressie . Deze levensechte reactie op trauma geeft de film een emotioneel gewicht dat ik sindsdien in geen enkele horrorfilm heb gezien.
Gyo
(Aniplex van Amerika)
Hoewel de meeste van de beste horrorfilms live-action zijn, zou ik nalatig zijn als ik de triomfantelijk angstaanjagende anime-aanpassing van een manga uit de verwrongen geest van Junji Ito . Gyo (Japans voor vis) is misschien wel de meest helse creatieve horrorfilm op deze lijst. Het uitgangspunt is dit: op een dag wordt Japan binnengevallen door vissen op robotpoten. Zoals de meeste anime klinkt het gek op papier, maar het resultaat is een afschuwelijke menagerie van horror die de kijkers misselijk zal maken. Mijn maag draait zich om terwijl ik schrijf.
22 film
Ik ga overgeven. (Aniplex van Amerika)
Alsof diepzeevissen op poten nog niet erg genoeg zijn, stoten de vissen ook een dodelijke stank uit, een bedorven geur van rottend vlees die Japan begint te bedekken. En er zijn miljoenen van vis. Het is walgelijk. Het ergste deel? Wat er ook met de vissen is gebeurd waardoor ze opzwellen en een schadelijk gas vrijkomt, gebeurt ook met mensen. Zonder al te diep in spoilers te gaan, is de film ook een allegorie voor de verwoestende effecten van massavernietigingswapens. Die vissen hadden geen robotpoten zich , ten slotte.
Het gejammer
(20e-eeuwse studio's)
Leuk vinden Cairo , Het gejammer is een emotioneel verwoestende film. Wanneer een Japanse vreemdeling arriveert in een klein bergdorpje in Zuid-Korea, begint een mysterieuze ziekte de dorpelingen te infecteren, waardoor ze moorddadig worden en hun families vermoorden. Op de plaats delict van een bijzonder brutale moord ontmoet een lokale rechercheur genaamd Jong-goo een mysterieuze vrouw genaamd Moo-myung (wat zich vertaalt naar geen naam in het Koreaans). Moo-myung vertelt hem dat de vreemdeling een geest is en verantwoordelijk is voor de moorden.
Het gejammer is een briljante allegorie voor racisme en de demonisering van buitenlanders in samenlevingen in kleine steden. Gezien de gecompliceerde historische relatie van Zuid-Korea met Japan, maakt de film gebruik van vooroordelen uit de echte wereld om het verhaal krachtiger te laten aanvoelen. De meesterlijke vertolkingen van Kwak Do-won als rechercheur bij de politie en Jun Kunimura als de vreemdeling dragen alleen maar bij aan de dramatische spanning. De film gaat zelfs zo ver dat hij zegt dat racisme zelf een gif is dat iedereen doodt die ermee in aanraking komt, een sentiment dat ongetwijfeld weerklank zal vinden bij westerse kijkers.
De gastheer
(Magnolia-foto's)
Bong Joon Ho's De gastheer is een monsterfilm - een eerlijke wezensfunctie, en een verdomd goede. Jaren nadat een Amerikaanse militaire patholoog zijn Koreaanse assistent de opdracht had gegeven om de volledige voorraad formaldehyde van hun laboratorium in een afvoer en in de Han-rivier te dumpen, beginnen de inwoners van Seoul een vreemd amfibisch wezen op de loer te zien in het water.
Ondertussen richtten een eigenaar van een snackwinkel genaamd Park Gang-du (Song Kang-ho), zijn dochter Hyun-seo en zijn naaste familie een winkel op in de buurt van de Han om hun bedrijf te verbeteren. Op een dag komt het wezen uit de rivier tevoorschijn en begint mensen aan te vallen en te verslinden. Gang-du probeert te ontsnappen met zijn dochter, maar ze wordt door het wezen gegrepen en onder water gesleept. Er wordt onthuld dat het wezen mensen vangt en opslaat in de riolen onder Seoul om ze later op te eten, waardoor Gang-du en zijn familie in een race tegen de klok terechtkomen.
Het wezen – de titulaire gastheer – is een van de meest creatieve en groteske monsters uit de recente geschiedenis. Het monster is deels vis, deels salamander en deels kikker en is een huiveringwekkende hersenschim van de slijmerigste beestjes van de natuur. Het is vies. Het is eng. En het beste van alles: het is niet slecht. Het is gewoon een dier dat probeert te overleven in een wereld die het wil vernietigen. De film is een scherpe allegorie voor de gevolgen van ongecontroleerde vervuiling en zal elke kijker twee keer laten nadenken voordat hij dubieuze stoffen door de afvoer gooit.
Trein naar Busan
(Volgende entertainmentwereld)
Zombiefilms laten ons kokhalzen. Ze laten ons beven. Ze laten ons schreeuwen. Maar maken ze ons ooit? schreeuw ? Voordat er een HBO-versie van was De laatste van ons om de tranen uit onze ogen te trekken, dat was er Trein naar Busan. Geregisseerd door Yeon Sang-ho, Trein naar Busan is een zombie-horror/actie/drama over een workaholic vader die aan boord van de trein stapt om zijn jonge dochter mee te nemen op een verjaardagsreisje om haar moeder te bezoeken. Maar wat krijgt het arme meisje in plaats daarvan voor haar verjaardag? De zombie-apocalyps. Nadat een besmette vrouw de trein binnenstapt vlak voordat deze het station verlaat, moeten de passagiers aan boord de zombiedreiging afweren. En dit zijn de SLECHTSTE soort zombies, de rennende soort. Behalve dat het een thriller van topniveau is, Trein naar Busan dient ook als aangrijpend sociaal commentaar over de aard van onzelfzuchtigheid en opoffering. En ja, het einde zal je kleine babytranen laten huilen.
Bezwering
(Netflix)
Bezwering maakte onlangs de ronde op TikTok omdat het mensen bang maakte om te geloven dat ze dat wel waren vervloekt gewoon door ernaar te kijken. Het verhaal gaat over een drietal geestenjagers in Taiwan die een afgesloten religieus heiligdom binnengaan, gebouwd ter ere van een godheid die bekend staat als Moeder Boeddha. Nadat twee van de geestenjagers een mysterieuze dood zijn gestorven, wordt de derde geconfronteerd met de gevolgen van een verschrikkelijke vloek. De film is angstaanjagend omdat hij met een voorhamer de vierde muur neerhaalt, waardoor kijkers actieve deelnemers aan de terreur worden.
Ju-on: De wrok
(Leeuwenpoort)
Deze moderne klassieker wordt vaak geprezen als het beste stuk J-horror ooit gemaakt. Haha is het verhaal van een vervloekt huis en de ongelukkige gebeurtenissen die iedereen overkomen die het betreedt. Het verhaal wordt op niet-lineaire wijze verteld en alle personages in de film krijgen op verschillende momenten te maken met de gevolgen van de vloek. Haha begint met een maatschappelijk werker die een oudere vrouw controleert die alleen in het huis woont, maar nadat de maatschappelijk werker spookachtige visioenen begint te zien van een vermoorde moeder en zoon, vlucht ze in paniek het huis uit. Helaas voor haar kun je sommige vloeken niet ontlopen.
is priscilla op netflix
Ringu
(Dat)
De ANDERE moderne J-horror klassieker, Ringu is verwikkeld in een eindeloze strijd met Haha om te bepalen welke film zal worden gekroond tot de grootste Oost-Aziatische horrorfilm aller tijden. (Ze waren ook verwikkeld in een daadwerkelijke strijd in de crossover-film Sadako versus... Ik kan het doen ). Deze film is zo beroemd dat ik zeker weet dat je de plot al kent, maar hier gaat het toch: Ringu gaat over een vervloekte videoband. Iedereen die de tape bekijkt, sterft binnen zeven dagen. Wanneer een jonge vrouw en haar vrienden een week na het bekijken van de band worden vermoord, begint een journalist genaamd Reiko hun dood te onderzoeken. Nadat ze zelf de tape heeft bekeken, realiseert ze zich dat ze maar zeven dagen heeft om een manier te vinden om te overleven!
Donker water
(Dat)
Donker water gaat over een onlangs gescheiden moeder genaamd Yoshimi die met haar jonge dochter naar een vervallen appartementencomplex verhuist. Zodra ze zich hebben gevestigd, gebeuren er griezelige dingen. Er druppelt water uit het plafond, de lift gaat kapot en op verschillende plaatsen verschijnt een mysterieuze rode zak. Klinkt als een gewoon waardeloos appartementencomplex, toch? Nou ja, dat zou wel zo zijn als er niet eerder een jong meisje in het gebouw vermist was geraakt. Zal Yoshimi het mysterie van de verdwijning oplossen en haar dochter redden van de spookachtige aanwezigheid? Of wordt ze eerst gek?
Perfect blauw
(Rex-entertainment)
Gewoon omdat die van Satoshi Kon is Perfect blauw geanimeerd is, betekent niet dat het verhaal niet echt genoeg is om eruit te springen en het te snappen. Perfect blauw draait om een jong Japans popidool dat probeert haar carrière om te zetten in acteren in films. Alsof het omgaan met de onderbuik van de entertainmentindustrie al gruwelijk genoeg is, wordt het meisje al snel het doelwit van een gestoorde stalker die zich opmaakt om een aanslag op haar leven te plegen. Maar wie zou het kunnen zijn? Een gekke fan? Een psychopathische bedrijfsleider? Een alternatief deel van haar persoonlijkheid? Goede gok met dat laatste, maar nee.
Gonjiam: Spookachtig asiel
(toon doos)
nieuwe afleveringen van hxh
Gonjiam: Spookachtig asiel begon kort na de release zijn rondes op internet te maken, waarbij fans zeiden dat het een van de engste K-horrortitels in de recente geschiedenis is. Het plot gaat over een groep amateur-spokenjagers die samen een goed geïnformeerde en rationele beslissing nemen om te proberen bewijs van het paranormale te vinden in een berucht, verlaten psychiatrisch gesticht. Uiteindelijk vinden ze precies wat ze zochten. Ik zou mijn leven kunnen leiden zonder ooit de dame op de bovenstaande foto te ontmoeten en gelukkig sterven, jammer dat deze spokenjagers niet hetzelfde kunnen zeggen.
Auditie
(Vitagraph-films)
De auditie van Tadashi Mike is niet alleen een van de beste J-horrorfilms ooit gemaakt, maar misschien wel een van de grootste horrorfilms aller tijden. Het verhaal gaat over een man van middelbare leeftijd die met het idee komt helemaal geen griezelig idee om audities te houden voor de rol van zijn nieuwe vrouw. Zijn gebeden worden verhoord met de komst van een charmante maar mysterieuze jonge vrouw. De zaken veranderen snel als we het beseffen Waarom de vrouw meldde zich in de eerste plaats aan voor de auditie. Schokkend genoeg was het niet uit liefde. Het was voor wraak.
Een verhaal van twee zussen
(Cineclick Azië)
Nee nee nee. Ik heb elke les geleerd die ik moest leren over enge kleine meisjes onder het bloed De glans . LAAT ME NIET OPNIEUW DOOR DEZE HORROR GAAN. Kim Jee-woon's Een verhaal van twee zussen draait om (verrassing) twee zussen die na de dood van hun moeder terugkeren van een verblijf in een psychiatrische inrichting. Ze trekken weer bij hun vader in, die hertrouwd is. Helaas voor de kleine meisjes heeft hun stiefmoeder een hekel aan hun lef. Maar waarom? Wat zou ze tegen deze kinderen kunnen hebben? Hoe stierf hun moeder? Wat is hier aan de hand?
Bedeviled
(Spons KNO)
Jang Cheol-soo's Bedeviled is een bewijs van het feit dat niemand veilig is voor horror, waar je ook woont! Ook al is het op een afgelegen eilandje! Sterker nog, een afgelegen eilandje is misschien wel de SLECHTSTE plek waar je naartoe kunt gaan om spookachtige zaken te vermijden. Hae-won uit Seoul staat op het punt daar op de harde manier achter te komen. Nadat ze gescheiden is van haar beste jeugdvriend Bok-Nam, besluit Hae-won haar vriend op een klein eiland te bezoeken voor een vakantie. Ze ontdekt al snel dat Bok-Nam het slachtoffer is van extreem misbruik door zowel haar echtgenoot als de rest van de eilandbewoners. Uiteindelijk bereikt Bok-Nam een breekpunt en besluit ze haar problemen voor zichzelf op te lossen. Met therapie? Een straatverbod? Dichtbij… met scherpe landbouwwerktuigen.
(uitgelichte afbeelding: Netflix / Magnolia Pictures / Toho / Aniplex of America)
