Er zijn momenteel maar weinig creatievelingen zoals Alex Garland. Verantwoordelijk voor films als Ex Machina En Vernietiging , Garland brengt ons zijn derde regiefilm mee Heren, en het is een hele aanvulling op zijn toch al gestapelde filmografie. Maar Heren is ook niet voor bangeriken en zal een interessante reis naar onze eigen collectieve psyche worden naarmate we meer reacties krijgen op de nieuwste Garland-film. Er valt één ding over te zeggen Heren, Maar: Rory Kinnear weet zeker hoe hij een angstaanjagende man moet spelen.
trans blahaj
**Spoilers voor die van Alex Garland Heren voorop liggen.**
Alex Garland Heren stelt ons de eenvoudige, zeer herkenbare vraag: Wat als mannen anderen traumatiseerden en vervolgens degenen die ze pijn deden de schuld gaven van hun eigen problemen? Een film die me zowel bang maakte vanwege mijn eigen angst om alleen te zijn in een groot huis als vanwege mijn angst om 's nachts alleen te lopen. Het is een verkenning van het trauma van Harper (Jessie Buckley) over de dood van haar man, James, gespeeld door Paapa Essiedu.
Haar manier om ermee om te gaan is door een vakantie van twee weken te nemen naar een klein plattelandsstadje, waar ze een parade van mannen ontmoet, allemaal variërend in hun reacties op Harper en haar situatie, en allemaal gespeeld door Rory Kinnear. Het basisverhaal van Heren is gewoon Harper die haar eigen pijn en boosheid uitpakt over haar relatie met James en de onopgeloste pijn in haar door de dood van James en de schuld die hij haar heeft gegeven.
Dat komt tot uiting in een reeks Rory Kinnears die haar wakkere momenten achtervolgen en haar consequent de schuld geven van hun eigen problemen, waarvan de meest in het oog springende is wanneer de Pastoor zijn eigen verleidingen op Harper legt en haar de schuld geeft van de macht die ze over hem heeft. Het is moeilijk om naar te kijken, niet alleen omdat het de kenmerkende stijl van Garland is die je ongemakkelijk maakt terwijl je het verhaal ziet ontvouwen, maar omdat het ook (voor mij tenminste) veel van mijn eigen angsten naar voren bracht over het bestaan in deze wereld als een vrouw. Er waren meerdere keren dat ik Harper 's nachts alleen zag rondlopen, en ik dacht erover na hoe ik dat nooit zou doen.
Er zitten beelden in deze film die me een tijdje zullen bijblijven en mijn geest zullen kwellen, zoals Rory Kinnear die keer op keer verschillende versies van zichzelf ter wereld brengt totdat hij James wordt, die Harper opnieuw vertelt dat dit allemaal haar schuld is.
nieuw op netflix september 2023
Maar ondanks de stilistische keuzes en de prachtige cinematografie van deze film, bleef ik voortdurend bang voor wat komen zou. Ik had het gelukkig mis in mijn voorspellingen voor Harper en de film als geheel, maar het is zeker een film die voelt alsof een tweede keer kijken nuttig zou zijn nu mijn aanvankelijke angst en zorgen niet zo belangrijk zijn. Toch heb ik het gevoel dat dit een film is die, helaas, een universele ervaring gaat worden. Ik ben 's nachts vaak bang voor ramen voor wie naar binnen kijkt en voor Garland houdt van om die beelden in deze film op te nemen.
Het moeilijkste om uit te pakken is de voortdurende schuld. Het strekt haar tot eer dat Harper de drang bestrijdt om de zonden van de mannen in haar leven op zich te nemen en ze niet te internaliseren. Maar het kijken naar de film herinnert ons er voortdurend aan dat dit de wereld is waarin we leven. Vrouwen worden voortdurend in het middelpunt van de belangstelling geplaatst als we alleen maar bestaan. De Vicar-scène is degene die de kernboodschap van Garland echt duidelijk maakt Heren in die zin dat hij zijn eigen strijd met zijn eigen seksuele onderdrukking op Harper legt. Het is de schuld van Ash, ook al heeft ze niets gedaan om hem te verleiden.
Dat is in grote mate het geval bij artiesten als Garland. Er waren momenten in deze film waarop ik Alex hardop zei in de filmzaal. Vooral als er een mes en een brievenbus zijn. De enige echte reddende genade die Harper heeft is haar vriendin Riley (Gayle Rankin) gedurende de hele film, die blijft proberen contact met haar op te nemen en haar door deze pijn heen te helpen. Het is fascinerend hoe de drie vrouwen in de film bestaat alles binnen de mannen van zowel het kleine plattelandsdorpje als de dynamiek tussen James en Harper.
cast van Merlin tv-show
Het is vies, bloederig, moeilijk om naar te kijken, en een film die je dwingt na te denken over de pijn waarmee zoveel vrouwen worden belast. Het is een film waar ik onvermijdelijk nog een tijdje over zal nadenken, net als de rest van Garlands werk, maar het zal ook een interessante reis worden naarmate steeds meer mensen hem zien.
Garland biedt ons nog een grensverleggende verkenning van het zelf, de geest en de samenleving. Ga er misschien maar eens op in Heren op een lege maag en...niet om 10 uur 's ochtends.
(uitgelichte afbeelding: A24)
