Dat The Legend of Zelda: Tranen van het Koninkrijk niet langer een gloednieuwe release is, passen veel spelers een klassieke zet toe wanneer games een beetje van hun nieuwe glans verliezen: ze slaan tussenfilmpjes over. Ik geef toe dat het Light of Blessing-filmpje dat wordt afgespeeld wanneer je een heiligdom voltooit, hoewel ongelooflijk, voor mij vaak een schipper is. Ik wil tenslotte gewoon weer naar buiten. Ik sla de lanceringsanimatie van de Skyview Tower niet over, en dat doe ik ook niet echt mee eens zijn met het overslaan ervan (zo episch!!), hoewel ik de beslissing wel begrijp.
Maar er is één filmpje dat ik nooit zal doen, ooit overslaan TotK ; een filmpje dat nog niet eens een gevoel moet hebben klein oud na drie weken obsessief spelen. Dat filmpje is Desu's dans.
Ik hou heel veel van Koroks. Maar in Tranen van het koninkrijk , is de wijdverbreide marteling van Koroks een soort meme geworden. Wat mij erg verdrietig maakt. Dus ik ben hier altijd om Korok-vreugde te verspreiden. Het zijn gewoon schattige kleine jongens! Ze worstelen met de simpele handeling van plezier maken, net als de rest van ons. Bovendien belonen ze je vriendelijk met hun kak. En als je die kak aan de grootste Korok geeft, stopt hij het in zijn maracas, en er gebeurt magie. De magie van muziek en dans, godverdomme.
(Als je nog steeds vastzit aan het poepgedoe, antwoord ik door te zeggen dat dit echt de absurde charme is die dat maakt Zelda heel speciaal.)
Maar wat doet Hestu dansen? Tranen van het koninkrijk echt opmerkelijk is dat het op de een of andere manier zo is nog beter dan zijn Adem van het wild tegenhanger. De eerste keer dat ik getuige was van de dansen van Hestu Adem van het wild , het was totaal onverwacht. Het feit dat dit gigantische boomwezen zich plotseling omdraaide en zijn maracas schudde in een kleine samba, en dat die maracas uiteindelijk in confetti explodeerden, was misschien wel het meest verrukkelijke en absurde wat ik ooit in een film had gezien. Zelda spel.
Maar natuurlijk, Tranen van het koninkrijk 's hele werkwijze is om de dingen in je op te nemen Adem van het wild waarvan we allemaal dachten dat ze perfect waren en zeggen: laten we dat overtreffen. Dus nu vergezellen drie Koroks Hestu in zijn dans. Ze duiken uit het niets op, net als in het wild. En zij zing mee - met de vreemdst mogelijke kleine stemmetjes, zeggende: Hé! Cha-cha-cha-cha-cha! Wat ik ervoor zou hebben gegeven om bij die opnamesessie te zijn.
Aan het einde gebaren ze allemaal groots naar Hestu en zijn meesterlijke maracas. Cue-confetti-explosie. Werkelijk een meesterwerk.
Dit is waarom ik liefheb Tranen van het koninkrijk en de Zelda franchise als geheel. Er zijn zoveel onverwachte momenten van absurditeit die echt schitteren. Dus ik groet je, Hestu, nu en altijd.
(uitgelichte afbeelding: Nintendo)
