Ik ga mijn gevoelens hier van bovenaf duidelijk maken. Heb je een hekel aan verbijsterende eindes van een tv-serie en eindeloos lijden voor de hoofdpersoon? Dan zul je zeker een hekel hebben aan Neon Genesis Evangelion. Welkom bij de club.
De laatste twee afleveringen werden als controversieel beschouwd. Zo controversieel dat ze leidden tot een vervolgfilm: Het einde van Evangelion (1997) , dat dient als een parallel einde van de serie. Neon Genesis Evangelion is geen anime die je moet bekijken als je op zoek bent naar eenvoudig entertainment, het is veel.
Dat gezegd hebbende, als je dit leest, heb je duidelijk de show bekeken. Laten we het dus hebben over dat einde: wat het betekent, waarom velen teleurgesteld waren en hoe de serie zwaar werd beïnvloed door de geestelijke gezondheid van de maker, Hideaki Anno.
Wat gebeurt er
Het lijden van Shinji (Casey Mongillo) is zo voortdurend – wat, ook al is het soms moeilijk om naar te kijken, een goede afspiegeling is van hoe de geestelijke gezondheid er voor velen van ons uitziet. En de dingen zijn zwaar in de aanloop naar het einde, hij wordt gedwongen Kaworu (Clifford Chapin) te vermoorden, met wie hij een heel speciale band had ( Netflix heeft een aantal slechte vertaalkeuzes gemaakt door de romantische tonen van hun relatie te verwijderen). En het wordt niet beter voor hem in de laatste twee afleveringen. Zoals de Menselijke instrumentaliteitsproject begint, worstelen Shinji, Rei (Ryan Bartley), Misato (Carrie Keranen) en Asuka (Stephanie McKeon) met hun bestaansredenen. Shinji probeert zich een wereld voor te stellen waarin hij geen Evangelion-piloot is. Maar wat hem ertoe brengt instrumentaliteit af te wijzen, is dat hij een individu wil zijn. In plaats van in wezen in het niets te verdwijnen. Nadat hij zich heeft losgemaakt uit de schil die hij om hem heen heeft gevormd, ziet hij hoe vrienden en familie hem feliciteren. Met als laatste woorden: Bedankt allemaal.
Verwant: De 5 beste mecha- en robotanime aller tijden, gerangschikt over de aanval van de fanboy
Waarom veel fans boos waren
Het einde was niet dramatisch en spannend. En voor fans die tijd in de serie hadden geïnvesteerd, was dat een afknapper. Kortom, de hele plotopstelling werd terzijde geschoven voor een dubbelzinnig gelukkig einde. Er waren veel redenen waarom de show zo eindigde; financiële problemen, Hideaki Anno die niet precies wist hoe hij de serie wilde beëindigen, en zijn eigen problemen met de geestelijke gezondheid.
Maar ook al was het misschien niet wat we hadden gehoopt, de strijd met de geestelijke gezondheid is de enige reden dat deze serie überhaupt bestaat. Psychische aandoeningen en herstel kunnen een voortdurende strijd zijn, en dat is een groot deel van de reden Evangelion eindigt zoals het gaat. Pijn, strijd, onzekerheid, zelfhaat – deze bestaan in het leven en in golven. Met goede momenten en onthullingen die door de moeilijke tijden heen snijden.
Maar als je boos was over de manier waarop de show eindigde, Het einde van Evangelion kan dienen als aanvulling op de laatste 2 afleveringen (of als vervanging voor het einde van de show). Met een heel andere en donkerdere conclusie kan de film je ideale ervaring zijn als dit einde niet bevredigend genoeg was.
(uitgelichte afbeelding: Gainax)
