Laat ik beginnen met te zeggen dat ik een hoge tolerantie heb voor belachelijke televisie, vooral zoals weergegeven door Netflix. Als ik mijn hersenen wil uitschakelen, kijk ik met plezier naar zinloze realityshows over mensen die liefde vinden op een eiland of te duur onroerend goed verkopen. Ik heb elk seizoen van Emily in Parijs . Maar ik ben nog nooit getuige geweest van zo’n auto-ongeluk in zo’n ondraaglijke slow motion als de huidige nummer 1 nieuwe serie van Netflix, Hou me eenmaal voor de gek .
Hou me eenmaal voor de gek maakt deel uit van de grote deal van Netflix om de thrillerromans van auteur Harlan Coben aan te passen. Het team achter dit uitje gaf ons ook een Netflix-bewerking van Coben’s De onbekende , die niet geweldig was, maar waar ik naar keek zonder een aanhoudende kater van spijt. Ik ben dol op mysteries en misdaadprocedures, en ik heb het gezien veel van hen, in elk kwaliteitsbereik. Dit is zonder twijfel een van de zwakste aanbiedingen van het genre, ondanks een intrigerend uitgangspunt.
Hou me eenmaal voor de gek bevat een merkwaardige puzzel aan het begin: de Britse legerveteraan Maya (Michelle Keegan) verloor haar zus en vervolgens haar man door brute, schijnbaar niet-gerelateerde moorden. Maar kort nadat ze haar man, Joe (een crimineel onderbenutte Richard Armitage), heeft begraven, bekijkt ze beelden van haar oppascamera die Joe levend en wel in hun huis lijken te laten zien, terwijl hij hun jonge dochter bezoekt. Dat is de haak waar je naar moet kijken, maar het aas is verrot. Het nanny cam-incident dwingt Maya om slordig andere mysteries te onderzoeken die verband houden met Joe, zijn Sackler-achtige familie uit de farmaceutische dynastie, Maya's eigen familie en een tientallen jaren oud chique schoolschandaal dat ten onrechte werd ingevoerd. Helaas zijn al deze plots en subplots een mengelmoes van zinloos, voorspelbaar, clichématig, absurd en onnodig. Kies maar.
Zelfs als een tv-serie of film vreselijk is, vind ik het jammer om die te pannen: ik denk eraan hoeveel mensen – honderden, soms duizenden – grote delen van hun leven hebben besteed en veel hard hebben gewerkt om het te laten gebeuren. Daarom wil ik een paar leuke dingen zeggen: Hou me eenmaal voor de gek ziet er mooi uit, met glimmende auto's en glanzende oppervlakken in de mooie huizen. De cast, vooral de altijd meeslepende Adeel Akhtar (bekijk hem in plaats daarvan). Sherwood ) als DS Sami Kierce, zijn een spel; ze lijken hun uiterste best te doen om gruwelijke dialogen en hoofdbrekende verhaallijnen te omzeilen. Daarmee is het einde van de leuke dingen die ik te zeggen heb Hou me eenmaal voor de gek . Dit is het soort show waarbij grote onthullingen plaatsvinden omdat iemand een naam hoort en vervolgens inzoomt om te zien hoe hij of zij langzaam de naam op zijn telefoon googlet, waarbij een adres of een LinkedIn-profiel wordt onthuld, waarop ze met die persoon gaan praten. en leer de naam van iemand anders om naar te zoeken op internet. Ik overdrijf niet het niveau van speurwerk dat in talloze scènes speelt – googlen op oma-niveau, met een verontschuldiging aan oma’s.
Een deel van mijn verontwaardiging hier kwam voort uit het feit dat ik toekeken Hou me eenmaal voor de gek hard op het nieuws over de annulering van Max’ charmante vreemde piratendrama Onze vlag betekent de dood . Ik vind het obsceen dat een eigendom zoiets is Hou me eenmaal voor de gek krijgt zoveel aandacht en enorme distributiedruk van Netflix, met veel, veel aanpassingen ervan soortgelijke Coben-ilk gepland voor toekomstige release, terwijl baanbrekende, inclusieve en innovatieve series moeite hebben om groen licht of een nieuw seizoen te krijgen. We bevinden ons in het tijdperk van tv met twee schermen, onhandig in elkaar gezette producten die je kunt bekijken terwijl je naar je telefoon kijkt of je oven grondig schoonmaakt. iNieuws ging nog een stapje verder, roeping Hou me eenmaal voor de gek junkfood-televisie en ook onzin. Wat het verder ook is, Hou me eenmaal voor de gek is een onfeilbaar teken van onze tijd – cynisch somber, zonder gevoel en inhoud, met de kleinste knipoog naar systemische ongelijkheid en een neiging van zijn lege hoofd naar wreedheden in oorlogstijd.
Grote spoilers voor Hou me eenmaal voor de gek vooruit.
Netflix april 2024-releases
Speurtocht 101, de show
Er wordt enorm veel tijd besteed aan subplots die nergens toe leiden, zonder duidelijke reden. De afbeelding van de politie is zo lachwekkend dat het alle geloofwaardigheid te boven gaat: ze arresteren altijd mensen zonder reden en laten ze vervolgens gaan als de verdachten het niet eens zijn met hun oordeel. Ze onthullen gevoelige criminele informatie aan willekeurige mensen en lijken te denken dat het prima is als burgerverdachten hun eigen onderzoek uitvoeren. (Hier is een voorbeeld uit tientallen: Maya wordt in het begin met pepperspray bespoten door de oppas nadat ze haar heeft gevraagd naar de camerabeelden van de oppas, en de oppas beweert dat Maya haar heeft aangevallen; de verantwoordelijke rechercheur lijkt het cool te vinden dat Maya de confrontatie met de oppas aangaat. Maya gaat hierover in haar eentje de oppas van de weg rijden en haar zoeken in het bos nadat ze de echtgenoot van de oppas fysiek heeft aangevallen. Daarna wordt dit allemaal nog ongeveer vijf afleveringen lang niet besproken.)
Oh ja, terug naar de politie. Ze schreeuwen veel en jagen mensen de trappen op, laten ze van de daken vallen en vliegen heel snel in hun auto's. De arme Sami Kierce lijdt onder het ergste van deze ellende en struikelt letterlijk door een langdurige, mysterieuze medische aandoening die de meest afgezaagde mogelijke kijk op alcoholisme en alcoholisme omvat. de één van de meest gebruikte tropes in thrillerfictie – het blijkt dat de A.A. sponsor met wie hij al vele afleveringen praat, is eigenlijk zijn overleden vrouw en hij hallucineert haar de hele tijd vanwege Bad Pharma Drugs (tm)! Sami heeft ook een puppy met heldere ogen van een jonge partner, Marty (Dino Fetscher), van wie we vernemen dat hij homo is omdat hij vermeldt dat hij op date gaat met een man, maar dat is de omvang ervan. Marty's verklaarde seksualiteit is er om een vakje aan te vinken op de to-do-lijst van een studiomanager (queer representatie - check!), En net als al het andere hier is het window-dressing op een lege, gebombardeerde winkelpui. Marty en Dino verdienen allebei zoveel meer dan dit.
Wie houdt er niet van een goede lach naast het moordbord
Houd me een keer voor de gek Het grootste probleem zijn de vreselijke scripts, die leiden tot een traag tempo en non-stop gedragskeuzes die nergens op slaan. Mensen noemen het ene ding, dan iets anders, en lopen dan midden in het gesprek weg. Hele karakters worden met trillende import geïntroduceerd en verdwijnen vervolgens. Het basisverhaal en de wendingen hier hadden een snelle, pittige thriller kunnen vormen, maar alles is zo onsamenhangend en hol in de presentatie dat absoluut niets een emotionele klap uitdeelt. Het plot kruipt voort en maakt regelmatig omwegen naar nergens, terwijl het niet tot vage conclusies komt. Er is nooit enig gevoel van gevaar, opwinding, angst, spijt, vriendschap, liefde of de pathos van wraak. Er is nooit het gevoel van iets anders dan verwarring en een soort met tegenzin masochistische drang om te blijven kijken naar episodische cliffhangers om te zien of een finale uitbetaling dit allemaal logisch zal maken en de moeite waard zal zijn. (Lezer, dat is niet het geval.)
Het is de bedoeling dat we ons zorgen maken over het verlies van de zus van Joe en Maya, Claire, maar we zien ze alleen in een handvol flashbacks van in totaal ongeveer drie minuten in acht afleveringen. Alles is op een soort emotionele en dramatische manier vormgegeven: Maya is gemotiveerd als moeder omdat ze een dochter heeft en haar soms een boek voorleest om te laten zien dat ze moeder is. Ze heeft een dode zus, en iedereen weet dat zussen belangrijk zijn. Als je een herstellende alcoholist bent, word je erdoor beschadigd en achtervolgd. Uw politiecollega's zullen uw geschiedenis van alcoholisme onthullen en bespreken in een open kantooromgeving en speculeren dat dit achter alles wat u doet, zonder enig geweten, zit. Jongens op chique kostscholen zijn snobistisch en wreed en brengen het nieuws op hun elfde. De grote farmaceutische bedrijven geven niet eens om ons!!! Ze gebruiken dezelfde techniek die werd gebruikt bij dat opioïdenschandaal om patiënten het zwijgen op te leggen, zegt een personage dat vaak hardop wordt aangeduid als Corey the Whistle, een vaag Chelsea Manning-geïnspireerde superhacker/klokkenluider, om uit te leggen wat er gebeurt met de Gewetenloze Rich Pharma Family(tm). Dat is de enige uitleg die we krijgen over de duistere gebeurtenissen die hieraan ten grondslag liggen. Het is net als dat opioïdenschandaal, sorry voor eventuele toekomstige generaties die kijken en misschien meer willen weten. Google het gewoon heel langzaam, zoals de personages doen, denk ik.
Ik vergat bijna mijn favoriete dialoog tussen Maya en Corey the Whistle, wanneer Maya met een strak gezicht zegt: Maar als ik die burgers in die helikopter niet had gedood, zou je geen band hebben uitgebracht, Claire zou dat nooit hebben gedaan. heb je ontmoet, en ze zou nu nog steeds thuis zijn met haar kinderen en echtgenoot. Maar als ik die burgers in die helikopter niet had gedood . Ik moest op dit punt de show pauzeren en een therapeutische diepe ademhaling doen. Heb ik ook nagelaten het subplot te vermelden waarin Maya, terwijl ze in het buitenland diende, verschillende burgers in dat land afslachtte (zoals een ander personage het zegt), afgebeeld als een stoffig stuk woestijn? ergens , ook al kreeg ze geen toestemming om te schieten? Ze wordt geplaagd door constante PTSS-flashbacks naar de scène en op een gegeven moment zijn we allemaal onderworpen aan het zien gebeuren ervan - de hele bloedige oefening is beledigend voor alle betrokkenen, hoewel je Keegan's onberispelijke volledige make-up moet waarderen terwijl ze daarin zweeft. helikopter in dat land, die burgers in zicht heeft om neer te maaien. Dat ik aan de dood gewend ben, betekent niet dat het geen pijn doet, vertelt ze Corey na de helikopterlijn.
De volkomen normale huishoudelijke gewoonten van een onschuldig persoon
Misschien had ik de loodzware dialoog en onverklaarbare verhaallijnen kunnen vergeven (waarom zijn we uren bezig met het ontrafelen van het feit dat Claire nog een zoon had die ze ter adoptie had afgestaan, en hem en zijn vader gevonden en ontmoet? Waarom?) als de conclusie voldoende bevredigende wending had gegeven . Maar de grote onthulling is dat Maya zelf haar man Joe heeft vermoord, omdat Joe haar zus Claire heeft vermoord om te voorkomen dat ze Big Pharma en School Ties Crimes zou onthullen. Het was vanaf het begin vrij gemakkelijk te raden dat Maya Joe heeft vermoord, omdat ze laten zien dat hij vanuit mysterieuze hoeken wordt neergeschoten en dat ze een verborgen pistool had dat bij het moordwapen paste. Ook omdat ze bleef volhouden dat Joe extreem dood was, ondanks de pogingen om haar daar anders over te laten denken. Het hele nanny cam-incident wordt uitgelegd als een diepe nep-fake-out, bedacht door Joe's moeder om te proberen Maya ertoe te brengen een fout te maken en zichzelf bloot te stellen als Joe's moordenaar. Hoe Joe's moeder wist dat Maya's vriendin haar een oppascamera had gegeven en vervolgens in staat was om binnen een dag de deep fake fakery en nanny cam-hacking uit te voeren, is een raadsel. Ik ben te moe.
films als dertien
Omdat Maya een regelrechte moordenaar van meerdere mensen is, moet ze natuurlijk ook sterven, aangezien ze een moreel bezoedelde heldin is, en dus wordt ze neergeschoten door Joe's broer (degene die nog leeft, laten we de andere broer die Joe vermoordde niet vergeten). tiener voor Psychopathic Rich People Reasons) in mogelijk de meest gekunstelde scène waar ik ooit met ongenoegen naar heb gekeken. Ondertussen staart Dame Joanna Lumley, als de sluwe moeder van Joe, toe terwijl ik me voorstel dat ze in gedachten haar agent een sms stuurt omdat ze haar bij deze puinhoop heeft betrokken. Het valt me nu op dat, hoewel het de bedoeling is dat we tegen Evil Pharma Family Corp. zijn vanwege hun grove wandaden, ze feitelijk gelijk hebben als ze proberen Maya in de val te lokken voor, weet je, de misdaad van het vermoorden van haar man. Dat heeft ze heel erg gedaan. Ze probeerde de misdaad ook op een aantal kansarme jongeren te schuiven, maar ik denk dat dat prima zou moeten zijn. Ze is een veteraan en een moeder! Terwijl we hier zijn, moet ik mijn totale verbijstering toevoegen over de aanwezigheid van Shane (Emmett Scanlan), Maya's beste vriend bij de militaire politie en een frequente loopjongen. Shane brengt veel tijd door als een dreigende rode haring, in die zin dat hij Maya lijkt te stalken en inbreekt in haar huis, maar het blijkt dat hij alleen maar rondhangt, ruimte in beslag neemt en totaal onbelangrijk is voor wat dan ook, namelijk de algemene sfeer van Hou me eenmaal voor de gek .
Hier zijn een paar aanbevelingen voor tegenprogrammering: als je chique studenten met maskers wilt zien die zich slecht gedragen, kijk dan naar het laatste seizoen van Avontuur . Als je wilt zien hoe een grote farmaceutische familie gruwelijke capriolen uithaalt, kijk dan De val van het Huis van Usher . Als je wilt zien hoe de politie heel snel rondrijdt, kijk dan eens Lijn van plicht. Als je Adeel Akhtar wilt bewonderen, bekijk dan het uitzonderlijke Sherwood . Als je een politieagent wilt zien worstelen met innerlijke demonen, kijk dan Elegantie of, nogmaals, Avontuur . Als je een overspannen maar toch heerlijke psychologische Netflix-thriller met hallucinaties wilt zien, kijk dan seizoen 4 van Jij .
Niet elk tv-programma hoeft Emmy-waardig te zijn, en niet elk drama dat is aangepast naar een populaire roman kan opereren op het niveau van Apple TV+. Langzame paarden . Maar de slordige, onderbakken en ronduit saaie capriolen van Hou me eenmaal voor de gek zijn woedend in een wereld waar veel uitstekende eigendommen geen houvast of financiering lijken te vinden. Er is hier geen schuldig plezierplezier te beleven, alleen een cynische oefening in het wedden dat de meeste mensen andere dingen zullen doen terwijl deze show op de achtergrond speelt. Dat Hou me eenmaal voor de gek is sinds de releasedatum van 1 januari 2024 consequent op nummer 1 gebleven op Netflix en doet me meer twijfelen en vrezen voor onze collectieve kijkgewoonten dan wat dan ook in de recente geschiedenis. Ik denk dat ze me te pakken hebben; ik besteedde een groot deel van mijn tijd aan het kijken terwijl ik ook naar mijn telefoon keek, terwijl ik langzaam naar de cast googlede om me af te vragen hoe ze uiteindelijk aan zo'n lot waren onderworpen.
(afbeelding: Netflix)
