Ik wil beginnen met te zeggen dat opgroeien met een lui oog niet eenvoudig is. Het is niet eenvoudig uit te leggen, en ik ben een van de gelukkige gevallen. Ik ben geopereerd en kan mijn oog verbergen, maar het bestaat nog steeds. Als ik geen bril of contactlenzen draag, kruist mijn oog en blijft daar zitten tenzij ik eruit kijk.
Een deel van het probleem is dat mijn hersenen niet aan mijn ogen berekenen dat ik uit beide ogen moet kijken, een feit waarvan ik me niet realiseerde dat het vreemd was totdat ik in de twintig was en mijn vrienden vroeg wat hun dominante oog was. Dus als ik in een film iemand met schele ogen een grap zie maken, zit dat bij mij niet per se op de juiste manier.
Dat komt vooral omdat we vaak worden gezien als personages die minder intelligent lijken te zijn en, in het geval van Milton uit Kantoor ruimte Ik weet niet zeker of het alleen maar door zijn frame komt, of dat het een bewuste keuze was, maar ik heb het gevoel dat velen de neiging hebben medelijden met hem te hebben of hem te bespotten vanwege zijn uiterlijk, en ik vind het niet leuk.
Als je de film niet kent, maak dan kennis met Milton.
Gespeeld door Stephen Root, een man die bekend staat om het spelen van personages (zoals Barry' s huurmoordenaargids in de HBO-show Barry , meest recent) vertegenwoordigt het personage een heleboel verschillende dingen: mensen die bang zijn voor verandering, degenen die niet voor zichzelf opkomen, en degenen die zelfbewust zijn. Voor mij betekende het kijken naar Milton kijken naar mijn luie oog en zien hoe mensen naar mij keken.
Dus als ik hoor dat Milton vaak wordt uitgelachen, vaak wordt gezien als het soort personage waar we allemaal grapjes over kunnen maken, doet het pijn omdat hij lijdt aan hetzelfde als ik (of in ieder geval lijkt het erop dat hij dat op het scherm doet). Hij is een man die uit zijn ruimte wordt gedwongen, voortdurend in beweging komt omdat niemand om hem geeft, en zijn collega's hem niet serieus nemen.
Denk ik dat de film wil dat we Milton als een grap zien? Waarschijnlijk wel, maar dat doe ik niet, vooral omdat hij vaak wordt afgeschilderd als de ergste, en zelfs Stephen Root heeft hem vergeleken met nerdy mannen . Ik zie hem als iemand waar niemand in gelooft, en dat vind ik triest. Ik vind het niet per se leuk dat hij met een lui oog (opnieuw, voor zover ik weet) bijna wordt gezien als ongewenst en raar, maar ik beschouw hem ook niet als minder dan vanwege een van zijn kwalen.
Een ooghandicap hebben is niet leuk, en om eerlijk te zijn, je begrijpt niet hoe vervelend het is, tenzij je er een hebt. Als kind een ooglapje moeten dragen klinkt waarschijnlijk cool, maar het enige wat je wilt is buiten kunnen rondrennen zonder bril of iets om je oog mee te fixeren.
Dus als ik Milton zie, zie ik iemand die die strijd kent en die misschien niet de steun had die ik had om mij vertrouwen te geven, ook al heb ik nog steeds last van een lui oog. Ik zie iemand die gewoon zijn werk probeert te doen en waar voortdurend misbruik van wordt gemaakt. Dus, denk ik, maak geen grapjes over Milton – tenminste niet in mijn omgeving.
(afbeelding: schermafbeelding)
Wil je meer van dit soort verhalen? Word abonnee en steun de site!
—MovieMuses hanteert een strikt commentaarbeleid dat persoonlijke beledigingen jegens iedereen , aanzetten tot haat en trollen.–
